abbas isyanda sağolsun 3 yaşındaki bilal'e anlatır gibi anlatmış şu tercih meselesini ama bir yorum da ben yapacam.
allah'ın türkiye'sinde, 13 yaşımdayken, annem bile televizyondaki bazı eşcinsel sanatçıları izleyip "aman böyle oğlum olacağına ölsün" demişken ben o yaşta acayip adrenalin bağımlısı bir salak olduğum için eşcinsel olmayı "seçtim" öyle mi?. lan 17 yaşında ailemnden gizli gizli doktorlara gittim, üniversite için istanbul'a geldim tekrar doktora gitmeye başladım. tek amacım "eşcinsellikten" kurtulmak. çünkü deli gibi korkuyorum, kendimi tek sanıyorum, doktora ilk sorum "eşcinsellikten dönüş var mı?". çünkü aklım almıyor nasıl bir tedavi olacak, eşcinsellik sex fantazisi değil ki, ben aşık oluyorum, hoşlanıyorum. doktor bana asla net bir cevap vermedi. akıllı olan doktor da vermez zaten. çok karmaşık bir olgu. eşcinsel olmadığı halde böyle hisler duyan insanlar da var.
intihar mintihar diyorsunzu ya. ben 16 yaşımda iki kere denedim. aile de eczacı olunca kolay oldu valla elin altında sürekli ilaç var. ama ben eşcinsel olduğum için intihar etmedim, eşcinsel olarak dışlanmadan, korkmadan nasıl yaşayacağımı bilmediğim için ölmek istedim. allahtan beceremedik.
ben böyle mutluyum, böyle olmaktan başka şansım da yok, bu şekilde de hayatımı belki bir çok insanın imreneceği şekilde yaşıyorum. sırf sizin paşa gönlünüz istiyor diye değişmeyecem.
benim sizle işim yok siz de bizden uzak durun lan