vallahi billahi ben çok mutluyum.( maşallah)17 yıllık evliyim.nasıl mutlu olduk derseniz size şunları söylerim.ilk önce aileleri pek evliliğimize katmadık.birbirimize saygı duyuyoruz ve sevgim hiç bitmedi.bu nasıl oluyor bilmiyorum ama seviyorum işte.sevildiğimi de hissediyorum bu da huzur veriyor.eşimden birşey saklamam,yalan söyleyen bir insanda değilim.mesela kızdığım zaman içime atmam neden kızdığımı anlatırım.ne bileyim bir de kafalarımız uyuşuyor.sohbet etmekte güzel.ben geveze,konuşkan o sessiz sakin.belki bu da etkiliyordur.
hiç mutlu evli olmaması
-
-
mutlu bekar da yoktur, evli de. mutlu sarışın, esmer, oduncu ya da mühendis yok.
mutluluk anlik bi olay, genele yayilmaz zaten. gelir, gider...
hadise temelde mutluluk değil, bu hep atlaniyor.
olay; genel memnuniyet hali, huzur, tamlık hissi filan gibi şeyler...
"genel memnuniyet hali yüksek degil" diyebiliriz bu toplumdaki evliliklerle ilgili. ki doğrudur.
çünkü önceki nesil de evlilikte memnuniyet bilmemiş. kimi model alacak da, memnun olacağımız aile birlikleri kuracaktık?
oxford vardı da biz mi gitmedik?
evliligin kurum olarak sorunlu yanlarını bi tarafa koyarsak, aile olmak filan çok güzel bisey aslında. arada sorunlar tabii ki olur ama o sıcaklık, güven hissi, hayat arkadaşlığı hali, düzenli ve randımanlı bir seks hayati filan aslında önemli bir konfor. o küme oluşabilirse...
ama daha önceki bi yazımda belirttiğim gibi, eşlik halleri hep teklik hallerine bağlıdır göbekten.
bireyligini, tekilligini kucaklayamamış, doyasiya yasayamamış; kendini tam anlamıyla çözememiş, kendine saygı ve sevgisini muhafaza edemeyen, bunun için hep "oteki" tarafindan onay ve takdir gormeye ihtiyac duyan insanlardan, huzurlu memnun sakin bir çift çıkmıyor bence. temel sorunu ben burada görüyorum.
daha detayını şurada yazmistim
(bkz: çift olmak/@delfina) -
var ama onlar evliliklerini instagram'a yem etmedikleri için varlığını bilmezsin.