her boku yiyip domuz yemeyen insan

  • bir anımı yine aklıma getirmiştir.

    köftenin baş ülkesi bir balkan ülkesinde 2 sene önce hostelde yakama hostelde bir türk yapıştı; "abi seni gezdireyim" diye.

    çıktık, açlıktan ölüyorum. bir ara sokakta köfteci gördüm, minik bir dükkan. önünde 3-4 tane tabure var ve tabureler hamburger yiyen insanlarla dolu. hamburgerler ömrümde gördüğüm en büyük hamburgerler idi. hamburgerlerin lezzetli olduğu yiyenlerin ifadelerinden ve minicik dükkanın doluluğundan belli idi. ben böyle küçük ve salaş mekanları keşfetmeyi çok severim.

    "ben şurada bir köfte yiyeyim" diye yöneldim mekana. tek kaşlı arkadaşım kolumdan asıldı. "abi yeme, domuz eti olabilir içinde" lan iyi de söylemesen gidip yiyip çıkacağım, domuz olup olmadığını sormazdım bile.

    sonra gittik, tavuk döner yedirdi bana zorla. en temiz yiyecek bu diye. ben hala o hamburgerlerin tadını çok merak ediyorum ve domuz eti olmadıklarına da eminim. o ülkede sığır yetiştiriciliği domuz yetiştiriciliğinden çok çok daha fazla çünkü.

    akşam bu yanımdaki tek kaş ile bara gittik, kızlarla tanıştık, kızlardan birini bu kendisine sevgili yaptı çirkin bulmasına rağmen. yattı, kalktı onunla. puff. bunu yapan bana hamburgeri domuz eti vardır diye yedirtmeyen asalak-tenya.