bu gün yavru köpğe tekme atan. yarın sokakta adam da vurur. kadına tecavüzde eder.
bizde çocuktuk ama bizden güçsüzü ezmememiz gerektiğini biliyorduk. yüksek ihtimal varoş mahhallelerde yaşayan eğitimsiz bir ailenin eğitimsiz çocuğudur. daha yaşı küçük iyi bir eğitimle fevkade kurtulabilir. fakat hiç umudum yok.
hayvan görünce ilk tepkisi tekme atmak olan çocuk
-
-
çok az çocuk sevmemin nedeni olan çocuktur.
iki yaşlarında ve yanında bir yetişkin olan çocuk yolda gidiyor ve yol üzerinde de kendini temizleyen sevimli bir kedi var. çocuk tekme savura savura yürümeye başladı. yanındaki kadın da "aa bak kedi" diyor ama çocuğun tepkisi aynı.
o çocuk potansiyel bir kötü insan benim için. hiç öyle "aman da aman çocuk bıcı bıcı" diyerek sevimlileştiremeyeceğim. mimlendi benim için ve kötü bir insan olduğunda asla şaşırtmayacak beni.
kaç tane aile uyardım böyle durumlarda. tepkileri de hep biricik çocuklarını savunmak oldu. onların çocukları çok iyi, onların çocukları kötü olmaz. uzaydan gelirler hep kötüler.
aileler nasıl böyle bir şeye dikkat etmezler anlamıyorum. şayet o kadın çocuğu kenarda durdurup "aa yapma bak böyle sevilir" diyerek örnek olsa o çocuk da bunu öğrenebilirdi. bir sevgi ve güven gelişebilirdi hayvana karşı.
ama yok, insan ne ki yavrusu ne olsun!