hayalleri arasında para ve kariyer olmayan insan

  • hayalleri arasında para ve kariyer olması sorun değildir aslında. sorun olan bu hayaller için başta gençliği olmak üzere tüm hayatının değerli saatlerini tümüyle satmasıdır.
    bu konuya ciddi şekilde takmış durumdayım. normal şartlarda atıyorum bir vw polo insanın ''araç'' olan taşıt ihtiyacını karşılıyor. bu insan günde 7 saat çalışarak bu ihtiyacını karşılayıp kalan 17 saatini ailesi ve hobileriyle geçirmek yerine 14 saat çalışıp vw passat binmeye arzu duyuyorsa bu adam benim gözümde kapitalizmin kölesidir.
    bak geçinmek için 14 saat çalışmak zorunda kalıyorsa demiyorum. temel ihtiyaçları sonrası için hayatından feragat ediyorsa bu köledir.
    tarih bunları yazacak. ne afrikalılar gibi ne savaş esirleri gibi... tamamen gönüllü köleler.
    mahalle hayatını rezidanslara satıp sonra mahalle hayatı temalı sitelere para döken köleler. araç, kıyafet, kahve, dövme, spor aksesuarları, telefon, pc kısaca her boku statü nesnesi haline getiren köleler... acınası arzular. gülünesi deneyimler. deneyim demişken...
    yurt dışına o zamanki sevgilimi görmeye gitmiştim. hediye ayfon 5 almış. bizde yok alet. neyse döndüm cennet vatana şirket iso bilmem ne toplantısı var git dedi. eğitimli bişey. eğitim öncesi kahvaltıda eğitimi verecek dekan geçen ayfon 5'i elime aldım mükemmel bir deneyimdi dedi. çıktım eğitimden. şirkete geri döndüm. o eğitim işe yaramaz diye kestirip attım. adam kullansın diye yapılan şeyin fanı olmuş. ötesi var mı?
    devrin insanına ayak uyduramıyorum. lan hadi yahudileri gönüllü olarak kamplara tıkıp günlük 15 cent karşılığı coca colaya filan çalıştırdılar. siz neden trafiğin kımıldamadığı yerlerden 30 sene taksitle ev alıp ''çıkmaya gerek yok fitness (sahilde beleş koşmaz), avm (simitçi filan var), kahveci (starbucks) filan hepsi var'' diyor..
    lan demek ki dachau'ya fitness, havuz ve avm yapıp 10 cent yerine 3400 lira verseler millet gönüllü girecekti. yok nasınınnamı abartma diyecekler var.
    300 yıl sonra bu bir çeşit modern kölelik olan durumu nasıl yıktığını anlatan torunlarımız o tatil gününde bizi konuşacak. nasıl kabullendiğimizi nasıl harfiyen uyguladığımızı. en büyük en kırılmaz zincir zihinde ulan.

    not: buradan kedi ciğer hikayesi yazacaklara peşin cevap. yetecek kadar çalışıyorum. 2 katı çalışıp 4 katı kazanma imkanım ve teklifleri var. kalsın. 50 yaşıma gelince mazi diye koca bir boşluğa bakmak istemiyorum.
    o şekilde çalışan tüm işçilerden ve hatta tüm patronlardan da daha zenginim. itirazı olan? hatta tek kariyer hedefim; hayatımdan kısmadan harcayarak x (miktar bende) milyon euro'yu tamamladığım an saat alarmını hayatımdan çıkaracağım. bunu işe girerken de söyledim. temel masrafımı karşılayacak gelirim olduğu an el frenini çekeceğim.
    aç doğmadım, aç büyümedim ve çoğu insanın hayali olan arabalara 15 yaşımda bindim. arka plan fotoğrafı yapılan şeyleri giydim çıkardım. şimdi gözümde çul çaput. tatile giderken 5 tane koton tişört atıyorum çantama. paris'e gidiyorum diye almancı gibi bavul yapıp orada instagram için günde 8 kıyafet giyip fotoğraf çektirenlere acıyorum. yeteri kadar zihinsel olgunluğa erişirseniz bir anlamı olmadığını fark edersiniz bunların. şu durumda bile zaman ayıramadığım için içimi kemiren güzellikler var. sahi siz bunların tamamından bir adet müdür kartviziti ve bmw 530 hayali için nasıl uzak duruyorsunuz beyler?