annemle babam ablamı da alıp yılbaşı eğlencesine gitmişlerdi. ben ve kardeşim evde oturacaktık. ama dayım ve yengemi de biz yalnız kalmayalım diye bize çağırdılar. buzdolabını da fullediler. daha 30 lu yaşlardaki dayımlar akşam bize geldi. babysitter vakası yani.
gece 12 yi görmek, sabaha kadar meyve yiyip tv seyretmek, damalı pastayı yemek, anlayacağınız deli gibi eğlenmek istiyordum. ancak kardeşim buna engeldi..onunla ilgilenmek istemiyordum.
akşam bir ara yengem yanıma gelip "sen şimdi yat. sen yatınca o da yatar..ben kardeşini uyutmaya çalışacam. o uyuyunca seni uyandırırım. beraber eğleniriz..çaktırma kıps" deyip göz kırptı. ben de tamam deyip akşam 8 de yattım.
uyandığımda sabah 7 idi.
meğer dayım ve yengem "başbaşa kalalım..çocuklar ortada dolanmasın" diye ikimizi de kandırıp uyutmuştu. sabah kardeşime sordum. ona da yengem aynı lafları söylemiş : " sen şimdi uyu..lanet abin uyuyunca seni kaldıracam.. hatta piyango biletimize sen bakarsın" demişti..kumpascı dayımlar bizi oyuna getirmişti.
sabah salona girdiğimizde after party manzarası vardı. mandalina kabukları, bilet yırtıkları, tombala kağıtları, çekirdek kabukları, çiğköfteler heryerdeydi. dayımlar yılbaşının hakkını vermişlerdi. kardeşimle kalan artıkları bir güzel kemirdik. dayımlar ise fosur fosur uyuyorlardı. annemler çoktan gelmişti. onlar da aynı şekilde.
bu da böyle berbat bir yılbaşı anımdır.