bir türkiye klasiği olarak, daha 25-30 yaşına gelmeden bile sayılamayacak kadar çok olan mekanlar.
bu hoyratlığımız, bu sıfırın altında kent belleğimizle çok şey kaybediyoruz, çok yazık oluyor. ne mimari kalıyor, ne mekanla toplumla kurulan ilişki kalıyor.
gerçekten şahsen beni ülkeye dair en çok üzen şeylerden biri bu.
şahsen en büyükler hariç, kişisel hikayesi bol olan ve o yüzden kapanması beni en çok üzen 3 tanesini yazayım:
(bkz: kabalcı kitabevi)
(bkz: arnavutköy bp) - burasıyla ilgili benzer şeyleri hisseden güzel ruhlar yeşillendirebilir, dernekleşelim bir şey yapalım.
(bkz: emek sineması)
ama dediğim gibi, abartısız yüzlerce yer sayılabilir. hepsi ayrı ayrı üzüyor.
hatırası olup kapanmış mekanlar
-
-
yemek kulübü
istanbul, istiklal caddesi.
bu kadar arabın cirit atmadığı, gitmekten keyif aldığımız dönemlerdi. bir çorbanın 1,5 lira bedeli vardı ve çok kaliteliydi. -
atatürk havalimanı, tartışmasız.
-
eski havelka. yenisi açıldı fakat aynı tadı kesinlikle vermiyor.
-
küçük beyoğlu - fabrika
beyoğlu - çalıntı
yoğurtcu iş merkezi - joker joker
istiklal - yemek kulubü
beyoğlu - jolly joker
asmalı mescit - mano burger (sonra ottoman burger oldu)
taksim dorock yanından girişi olan the wall, çok kaliteli müzik yapılan küçük ve salaş bir mekandı. -
reina, pasha, şaziye, she, escobar, nix, millenium, 2019, roxy, mojo, cambaz, andon, bab kafe.
ne güzeldi bi devir istanbul’da gece hayatı. biz gençtik, istanbul güzeldi, hayat su gibi.. sonrası yok. biz büyüdük ve kirlendi dünya.. -
ankara, akün sineması.
-
niye kimse yazmamış anlamadım.
(bkz: tatilya) -
kah bir bakkaldir, kah bir pastane. bazen de bir simit firini. cocukluga, genclige, hayata dair guzel hatiralar biriktirdiginiz mekanlardir. zaman gecer kapanir, yerine baska birsey acilir. "ah dersiniz burda su vardi zamanında simdi su acilmis". iciniz burkulur, belki de uzulursunuz. hatiralarinizdan biri gitmistir. var boyle yerler cok. her sokakta, sehirde ve de ulkede.