gezi parkı eylemine katılan efsanevi nesil

  • göz gözü görmüyordu. her yer bembeyaz. ağlamayan bir tek kişi bile yoktu alanda. polislerin "ne olur gidin abi" diye yalvardıklarını hatırlıyorum. hepimiz mağdurduk ama birbirimize düşmandık. sonraları terörist mi olmadık, cia ajanı mı olmadık, dinsiz mi olmadık, üst akılın oyuncağı mı olmadık, peeehh...

    inancımız için ölmeye gelmemiştik ama ölmek de koymazdı şimdi bakınca. ne olursa olsun "ölen kardeşlerimize değmezdi" diye düşünürüm hep.

    hakkımızı alamadık tabi. fransa gibi olmadığımızdan daha fazla direnmediğimizden değil, halkın mağduriyetini manipule etmeyi iyi bildiklerinden alamadık hakkımızı. halkı kandırdılar, üstümüze gönderiyorlardı az kalsın.

    ben şimdilerde işimde gücümdeyim. ikinci gezi falan olmayacak bunu biliyorum. gezi'de öğrendiğimiz en önemli şey bu faşist düzenin ancak kendi dinamikleri ile yok olacağı idi. beklemedeyiz gibi bir şey.