(bkz: ren geyiği)
ren geyiği geyikgiller familyasından arktik ve subarktik bölgelerinde yaşayan bir geyik türüdür.
yaşam alanı: ren geyiği dünyanın kuzey bölgelerinde birçok bölgede yayılmıştır: norveç, izlanda, isveç'in kuzey bölgeleri, finlandiya, rusya'nın avrupa bölümündeki kuzey bölgelerden büyük okyanus'a uzanan bölümü, alaska, kanada ve grönland. ren geyiği doğal olarak 10. yüzyıldan beri soyu tükendiği iskoçya'ya 1952 yılında yeniden getirilmiştir. ayrıca ilk evcil hayvan olma özelliği vardır.
evcil ren geyiklerine daha çok kuzey iskandinavya ve rusya'da rastlanır, doğada serbest olarak yaşayan ren geyikleri ise kuzey amerika, grönland ve 18. yüzyılda insanlar tarafından getirildiği izlanda'da rastlanır. avrupa'da doğada serbest olarak yaşayan son ren geyiklerine norveç'in güneyinde rastlanır. doğal yaşam alanı yaklaşık olarak 62° enlemin içinde kalır.
fiziksel özellikler: dişi geyiğinin ağırlığı 60 ile 170 kg arasında değişir. ren geyiğinin kimi alt türlerinde erkek dişiden çok az büyüktür, diğerlerinde ise 300 kilograma kadar varabilir. erkeğin de, dişinin de boynuzları bulunur. iskandinavya ren geyiklerinde yaşlı erkeklerde boynuzlar aralık ayında düşer. genç erkeklerde ilkbahar başında, dişilerde ise yazın boynuzlar düşer. boynuzlar genellikle aşağıda ve yukarıda olmak üzere iki ayrı öbek hâlinde çatallaşır. evcil ren geyikleri doğada serbest yaşayanlara oranla daha kısa bacaklı ve ağırdır. kuzey amerika ren geyikleri saatte 80 km hızla koşabilir ve yılda yaklaşık 5.000 km yol alabilir.
kışları genel olarak likenlerle özel olarak da rengeyiği likeni adı verilen cladonia rangiferina ile beslenir. aynı zamanda söğüt, ve kayın yapraklarıyla birlikte sazlık ve otlarla da beslenir. ayrıca kimi durumlarda yaban sıçanı , alp alabalığı ve kuş yumurtaları ile beslendiğine ilişkin birtakım kanıtlar bulunmaktadır.
ren geyiği boynuzları her yıl kadife adı verilen yumuşak bir deri katmanının altında büyür. yukarıdaki ren geyiğinin boynuzlarından biri üzerindeki kadife katmanı kalkmak üzere.
ren geyiklerinin burunlarının içinde bulunan özel kemikler yüzey alanını oldukça artırır. soluk alınırken gelen soğuk hava ciğerlere girmeden önce hayvanın vücut sıcaklığı ile ısınır, soluk verilirken çıkan havadan da su yoğunlaşarak burunda kalır ve içeri giren havayı nemlendirmek için kullanılır, aynı zamanda büyük olasılıkla mukus dokudan emilerek kana geçer.
ren geyiklerinin toynakları mevsime uygun olacak şekilde değişir. yazları, tundra yumuşak ve nemli iken toynakların altı süngerimsi bir yapı kazanarak ek bir çekiş gücü sağlar. kışları ise toynakların altı büzülerek sıkışır ve toynakların sert olan uçları buzu keserek hayvanın kaymasını engeller.
ren geyiğinin iki katmanlı bir kürkü vardır. altta yoğun, yüne benzer bir katman bulunur ve bunun üzerinde de daha uzun içi boş ve hava dolu kıllar vardır. ren geyiği oldukça kolay ve hızlı yüzer. göç eden sürüler geniş bir gölü ya da akarsuyu yüzerek geçmekten kaçınmaz.