onlardan biri benim kayınpederimin evidir. feribotla topçular'a geçip yalova üzerinden bursa tarafına giden herkes çiftlikköy civarında o eve bakar, benzer düşüncelere dalar. içerde otururken o bakışları yakalarım.
size söyleyeyim, hüzünlenecek bir sik yok. yazın arka tarafta pencereler açık, içeride sivrisinek kovalanır, televizyon seyredilir. kışın kalorifere sokulup televizyon seyredilir, çay içilir, dedikodu yapılır. her evde ne oluyorsa o. hüzünlenmeye bahane arıyorsunuz aq.