konuşmayı öğrendiğimden beri söylediğim şey. küçükken yaşıma verir inanmazlardı, 'böyle diyenler en önce evlenir' derlerdi sanki evlenmek bir zorunlulukmuş ve evlenmeyi düşünmüyor olmam aşırı komikmiş gibi.
neredeyse 30 olacağım hâlâ bu fikrim değişmedi. yalnızlığıma fazla alışkınım, ben eve her gelişimde evde bir adamın olacağı fikri beni boğuyor. hele bir de ülkemizdeki erkek çocuklarının yetiştirilme adetleri sonucu yemeğini, çamaşırını, bulaşığını benden bekleyecek biri denk gelmesi ihtimali bile benim için evlilikten uzak durmak için yeterli. ülkede iyi şeyleri olduğu kadar hayatın zor yönlerini de paylaşmayı bilen erkek sayısı ne kadarsa benim evlenme ihtimalim de o kadar sanırım.
evlenmeyi düşünmüyorum diyen kız
-
-
evlenip hayatını mahvetmek istemiyordur. günümüz çağında evlenip çocuk yapan da ne bileyim..
edit: yürümeyin arkadaşlar erkeğim. hiç nicke de mi bakmıyorsunuz?*