evlenmek istememek ama anne olmak istemek

  • önünde 2 engel bulunan sıkıntılı durum.

    1. "nikahsız çocuk mu yapılır elalem ne der" diye darlayacak aile büyükleri. elalem için yaşıyoruz çünkü amk hayatını. elalem önemli biri.

    2. bir insan yavrusuna bakmanın maddi manevi zorluğu. anne baba çalışınca bile çocuk 3. kişilerin eline veya kreşlere kalıyor. çocuğun masraflarını paylaşacak biri olmayınca mecbur çalışacaksın. işten kalan zamanda çocukla ilgilenme işini paylaşacak biri de olmayacak. bu sanılandan çok daha yorucu ve yıpratıcı bir şey. en az 2 yardımcı lazım. 3 kadın birleşip 1 çocuğa girilirse anca öyle olur bu iş.

    bence yapılması gereken avcı toplayıcı dönem gibi kolektif aileye dönmek. 300-500 kişilik siteler kuralım orada isteyen herkes birbiriyle beraber olsun ve herkes herkesin çocuğuna baksın. kaynaklar, emek ve çocuklar ortak. böyle olunca hem ilişkilerdeki sıkıntılar, hem maddi eşitsizlikler, hem de gavatlık mevhumu ortadan kalkacak. çocukları sevenler senin benim demeden çocuklara bakacak, sevmeyenler de başka işlere bakacak.

    mesela ben anaçlıktan zerre nasibini almamış, çocuk sesi duyunca dikenleri tüy tüy olan bir kadınım ama mükemmel genlerim de sonraki nesillere aktarılsın, yok olup gitmesin istiyorum. şu anki toplum yapısıyla ya kötü bir anne olacağım ya da hiç anne olmayacağım. başlıktaki konuyu dün akşam konuştuğumuz kuzenim ise çocuklarla çok iyi anlaşan ve çocuk isteyen 37 yaşında bekar bir kadın ama geçirdiği tiroid rahatsızlığı sırasında aldığı ilaçlar yüzünden asla çocuk sahibi olamayabilir. kolektif aile yapısında çocuğu benim gibi bir kadın doğuracak, kuzenim gibi bir kadın bakacak. hem iki kadın mutlu olacak hem çocuk.

    bu toplumsal yapı, özel mülkiyet ve ahlak anlayışı hepimizin ağzına sıçıyor. bir de böyle deneyelim.