ya bak şöyle bir şey oldu. bir kesim ooo evlilik mi o ne ya ben hayatımı yaşıyorum, takılıyoruz işte fuck buddyler one night standler falan diye ayrı bir kafaya girdi. daha doğrusu, çağ bize böyle bir furya getirdi. işte bu furyaya kapılanlar evliliği neredeyse lügatlarından çıkardılar ve kendilerini bu işin içinde hiç hayal etmediler. çok uzak bir fikir olduğunu düşündüler hep. bu da onlarda şöyle bir yanılgının olgunlaşmasına sebep oldu. evlilik mi ya istesem evlenirim, evlenmekte ne var, etraf evlenmek isteyen insan dolu, ben bir evlenmek istesem herkes bana bayılır zaten, halbuki ben marjinalim de ondan evlenmiyorum. bu tarz.
arkasından bir süre sonra bir şekilde evlilik fikrine yaklaşmaya, bu fikri, bu olasılığı değerlendirmeye başladılar ve gördüler ki etrafta evlenecek insan yok. neden yok? çünkü evlenmek zaten kolay bir şey değildi ki. hiç olmamıştı. olamazdı. evlenmek için birini bulmak kolay bir şey olsaydı, beyaz atlı prens masalları olur muydu? olmazdı. pazara gidip karı-koca seçme masalları olurdu mesela. dolayısıyla bu türkiye'de portekiz'de çin'de evlenilecek kadın olup olmaması meselesi değil. bu, ne sandın çiçeğim tabi yok, hayatını bir insanla geçirmeye karar vermek dünyanın en zor şeyi zaten, meselesi. üstelik bu senin (ya da onun, ya da ikinizin birden) ne kadar para kazandığın, ne kadar yakışıklı olduğun, ne kadar evliliğe hazır olduğundan falan hepsinden bağımsız. bak iki kişilik yatakta biriyle 8 saat uyumaya bile zorlanıyorum. kalkıp gitsin sabahı beklemesin istiyorum. sen gelmiş çok anormal bir şeymiş gibi evlenilecek insan olmamasından yakınıyorsun. olmayacak tabi ne sandın?
oh bir rahatladım ya. konuşmaya ihtiyacım varmış. izninizle bir kahve yapıp, kapitalizmin kölesi olmaya devam etmem lazım.
taşınan başlıkladan geldim: türkiye'de evlenecek kız bulamamak.