normalde bir çeviri bürosunda kadrolu çalışan bir çevirmenim lakin gerek işin doğası, gerekse patronun şeker gibi bir adam olması, istediğimiz zaman evden çalışma imkanı tanıyor bize.
tabi ben evde iş dışında yapacak çok şey olduğu için, işi kaytarmaya çok müsait olduğumdan, ofiste olmayı da gayet sevdiğimden normalde tercih etmiyorum evden çalışmayı.
ama hafta başından beri eskişehir'de annemlerdeyiz oğlanla. oğlum nasıl olduysa sürekli tepemde değil, odaya kapanıp çalışmam gerektiğini de anladı, basbayağı verimli bir şekilde işimi zamanından önce yetiştirdim filan derken; tam bir liseli ergen tadı yakaladım. karışmayın bana diyorum, işim var sessiz olun diyorum, süpürmeyin lan benim odamı diyorum. çay yok mu bu evde yea diyorum. yemek yiyip tekrar odaya giriyorum. arada çalışıyor kisvesi altında oyun oynuyorum. üniversite sınavına hazırlandığım zamanlarda nasılsa aynı öyle, üzerimde eşofman, gözümde gözlük, paçalar çorapların içinde, misafir gelince bile ortaya çıkmıyorum, hayvan çocuğu gibi çay kahve içiyorum. babam kestane getiriyor, annem mandalina getiriyor. çok zevkli bir şeymiş böyle olunca.