şahsen benim köpek dostum gitmekte serbest ama kendisi gitmek istemiyor. kapı pencere açık, tasmasız dolaşıyor ama ne hikmetse hep kıçımızın dibinde, ayrılmak bilmiyor.
desem çocukluğundan beri bizle beraber ondan aile olarak görüyor filan ama o da değil. geçen sene barınaktan aldık geldik. orada parmaklıklar arkasındaydı, mutsuz görünüyordu, gözünün feri gitmişti. şimdi bakıyorum tepemden inmiyor, mutlu gibi heralde. her gördüğünde dans edip ilk yarım saat ev ahalisinden kimseye merhaba dedirmemecesine tepemde olmasına henüz bir anlam ben de veremiyorum. ama bir gün gelip de ben gitmek istiyorum derse buyursun gitsin, kölelikten azad evraklarını hemen hazırlatıp imparatorluk mührünü basmaya hazırım, kimseyi alıkoymuyoruz sonuçta. ama yine gidip barınaktan filan toplayacaksak olmaz o iş.