sevginizin büyüklüğü, unutma sürenizi belirliyor.
ben ilk sevgilimden ayrıldığımda öldüğümü zannettim. günlerce perdelerimi açmadım, gün ışığı görmedim.
sürekli yerlerde ağlıyordum. sanki bir daha kimseyi sevemeyecekmişim gibi hissetmiştim.
ve hatta hiç kimseyi hayatıma sokmak istemiyordum. bunun düşüncesi bile canımı acıtıyordu. ya o olacaktı ya da hiç kimse! o kadar çok seviyordum ki, o onsuz geçen her dakika, her saniye aklımı kaçıracak gibi oluyordum.
hiçbir şey yemiyor daha doğrusu canım bir şey yemek istemiyordu. o kadar çok zayıfladım ki kürek kemiklerim sırtımdan fırlamıştı. sonunda beni komşum silkeleyip kendime getirdi. evlerimizin balkonu ortaktı, kendi kapısından çıktı ve benim evime geçti balkonundan.' ne yapıyorsun sen kendine farkında mısın?' dedi. perdelerimi açtı diye çok kızmıştım :)
yani unutmayı isterseniz unutabiliyorsunuz. ve bazen hiç haketmeyen insanları çok sevebiliyoruz, anlamak geç olabiliyor. hatalarınızdan erken dönmeniz dileği ile...
eski sevgiliyi unutma süresi
-
-
iki ayda normale dönülüyor. kesin bilgi.
hatta sonrasında bu iki aylık süreç için hayıflanıyorsun, gereksiz canını sıktığın için.
ekleme: bu süreci yaşayan hemcinslerime şu şarkı,
aynı süreci yaşayan sevgili kadınlarımız içinse bu şarkıyı
dinlemelerini öneriyorum. -
babam öldü 1 sene okulu dondurdum sonra hayatım normale döndü. dilerim en büyük derdiniz eski sevgiliyi unutmak olur bu hayatta.
-
izlediğim sokak röportajlarının birinde aynı soruyu bir amcamıza soruyorlar ve kendisi şu cevabı veriyor:
"eski sevgiliyi niye unutalım ki ? o da güzel bir hatıra. niçin unutulsun? insan unutmak için sevmez ki. unutmamak için sever." -
ortada gerçek bir sevgiden söz ediyosak unutulmaz yalnızca alışılır.