(bkz: onun gülerek çektirdiği fotoğrafa ağlayarak bakmak)
gariban bir ailenin oğlu olan arkadaşım, çok zengin bir ailenin kızıyla sevgili olmuştu. arkadaşımın babasının hayatı boyunca çalışıp da biriktiremeyeceği para, yenge hanımın babasının kendisine aldığı doğum günü hediyesiydi (bkz: mercedes e 250)
kız, gayet mütevazı, çok da güzel, kültürlü bir kızdı. arkadaşım da öyle yakışıklı, efendi, başarılı, potansiyeli olan biriydi ama fakirdi. (anasını, avradını sikeyim o fakirliğin.) sürekli kızın yanında ezildiğinden dem vurup dururdu. kız da o kadar anlayışlı ki buluşmaya toplu taşımayla gelirdi. hesabı ortaklaşa öderlerdi. hediyeleşme yoktu. para konuşmak yasaktı....
birbirlerini deli gibi seviyorlardi ama bizimki fazla gururlu davranıp; "ben zengin kadın avcısı değilim." diyerek terk etti kızı. kız ne yaptıysa bizimki kararından dönmedi. hatta babasına bile anlatmış; "baba benim sevdiğim var ama kendini bana layık görmüyor" diye, üstüne sitem etmiş; "niye bu kadar zenginsin" diye.
daha sonra zaman geçtikçe bizimki pişman olmaya başladı. artık istese bile kızla muhatap dahi olamazdı. olamadı da zaten. o boktan karardan iki ay kadar sonra bir yerlerde otururken, konu açıldı, o ne yapıyora geldi. "bilmem ki, bakalım hemen instagram'dan" dedi. arama çubuğuna kızın kullanıcı adını yazdıktan 2 saniye sonra yüz ifadesi öyle bir değişti ki anlatılmaz. hiçbir şey görmedik ama içimiz parçalandı. telefonu bize çevirdi ve ex yenge ile yeni sevgilisinin fotoğrafı vardı. benim işim var diyerek apar topar kalktı. aşk acısı zaten zor, fakirlere 3 kat daha zor, üstüne pişmanlığı da ekleyince kafayı yedi bizimki.
şu an ikisi de ne yapıyor bilmiyorum ama umarım mutludurlar.