vardır. mesela ben.
90 liralık beyaz bir elbiseyle nikahım oldu. bir tek alyansım vardı. tektaşım olmadı, istemedim de. zaten alacak durumu da yoktu. düğünüm olmadı, çeyrek bile takan olmadı ve hiç bu konuda bir şey söylemedim, evliliğimizin ilk yılında sadece iki odası olan bir evde kalıyorduk. eşyalar ikinci eldi. ilk evlilik yıl dönümümüzde eşim ateşlenmişti, sabaha kadar başında ateşini düşürmeye çalışmıştım. kutlayamadık. zaten paramız da yoktu. daha sonraki iki yıl da ikinci el eşya kullandık. buzdolabı bir buz tutuyordu, sanırsın titanik’i batıran buz dağı içerde. çamaşır makinası çamaşırı yıkamaktan çok dayak yemişe çeviriyordu. yattığımız yatak bile ikinci eldi, içindeki yayları batıyordu ama hiç şikayet etmedim. bir hafta sadece yumurta yediğimiz zamanlar oldu. televizyonumuz dahi yoktu.
hiç şikayet etmedim. neden böyle demedim. istiyorum demedim. yalan yok kitap al diye çok dolandım peşinde aghsjd!
sonuçta şu anda eskisine göre daha iyi durumdayız. en azından eşyaları değiştirdik ehe. peki hak ettiğim değeri gördüm mü? görmedim. bence beni başının üzerinde gezdirmeli ama neyse... (sonradan gelen not: başının üzerinde gezdirmeli derken şaka yapmıştım. kendimi bi şey sandığımdan değil sakin olun lan ahjskd. yine de başının üzerinde gezdirmese de baş tacı etmeli bence ahahhah. şaka şaka yine yüklenmeyin cenneti ayaklarıma sermeli diyecektim. aghdjd!)
boktan genellemelerinizi kendinize saklayın. bir de ne olduğu belli kızların peşine takılıp burda ağlamayın.
not: evet çok çirkinim, bundan başkasını bulamam evde kalacağıma ses etmeyeyim diye yaptım bunca fedakarlığı agsjdkk!