sürekli pohpohlanmaya alışmış erkeği ne yaparsa yapsın tatmin edemeyecek kadındır ve malesef çoğu zaman yalnız olmaya mahkumdur.
uzun süren "ben bu erkekleri neden etkileyemiyorum, neyim eksik de bu adamlar benden vebalı görmüş gibi kaçıyor" araştırmam sonucu farkına vardım ki, erkekler kendini kral gibi hissettiren, her söylediğini tasdik edip, saçma sapan esprilerine sanki dünyanın en komik insanı oymuş gibi gülen, çok bilmeyen ve aynı zamanda sorgulamayan ve soruşturmayan kadınlara bayılıyorlar. kendilerince haklılar tabii ki de . sonuçta olmak için çabalamak yerine, yalancı aynalar karşısında kral görünmek çok daha zahmetsiz bir yerde.
eğer karşılarında en az kendileri kadar görmüş geçirmiş, en az kendileri kadar hayatın farkında, en az kendileri kadar savaşçı, en az kendileri kadar hayatı yorumlayan ve sorgulayan bir kadın görürlerse, direkt karşı tarafı ezme modunu aktif hale getiriyorlar. ezemediklerinde de saçma sapan bahanelerle uzuyorlar.
sevgi, aşk, bağlılık, güzellik, hoş sohbet değil olay. sadece ve sadece ego savaşları. kim kimin egosunu tatmin edecek, kim kime kendini daha önemli hissettirebilecek durumları.
babannem derdi, erkek dediğini pohpohlayacaksın, o pohpohlanmayı hak etmediğini bilsen bile pohpohlayacaksın. sen daha iyisini bilsen bile bunu erkeğe belli etmeyeceksin, ona sanki en iyisini o bilirmiş gibi davranacaksın. yaptığı her şeye ama her şeye sanki dünyada en iyisini o yapıyormuşcasına sahip çıkacaksın. sorardım peki niye, dünyanın düzeni bu derdi, yalnız kalmak istemiyorsan yapacaksın.
eğer göte göt dediğim için yalnızlıksa sonum varsın olsun. altın olsun da altın diyeyim karşımdakine, göte altın demek, altına hakaret etmek değil de ne?