gerçekten toplum olarak hafızamız ne kadar hızlı kaybediyor anılarımızı.
tabii ki insan kendi açısından bakıp değerlendirecektir olayları ama bu kadarını gerçekten anlamakta güçlük çekiyorum.
gezi olayları ile ilgili eğer;
1. dönemin istanbul valisi, gezi parkında çadır kurmuş olan insanların yanına sabaha karşı alevler ile girmek yerine, sıcak kek ve çay ile bizzat kendisi gitse ve "arkadaşlar, durum ile ilgili bakın basın da burada, hep beraber bir değerlendirme yapalım " dese,
2. dönemin başbakanı, olaylar tamamen büyümeden memleketi olan kasımpaşa' ya 15 dakikalık mesafedeki taksime bizzat gitse ve "ben de buralarda büyüdüm, kaygılarınızı anlıyorum ve tekrar değerlendirme yapılması için bizzat ben kefilim. şimdi lütfen daha sakin olalım. hatta beraber türkü söyleyelim, konuşalım ama kargaşaya mahal vermeyelim" dese,
ne olurdu sizce. en azından bu olaylar olsaydı bile, elinden geleni yapmış olurdu devlet.
işte sorun burada. yüzde 50 yi evde tutuyoruz derken, aslında siz sokaklarda ne yapıyorsanız yapın, biz zamanı gelince yapacağız gibi değil miydi ?
mevzu çok uzun ama mantık çok basit.