erdoğan affı

  • ben rahşan affı 'nı hiç unutmadım,unutamadım.babamın katilleri ellerini kollarını sallayarak çıkmışlardı. kokusuna hasret büyüdüm. yüzünü unutmamak için her yere resimlerini astım. 32 yaşına geldim ama hala rüyalarımda onun ölmediğini görürüm. bi yerlerden çıkar gelir, film gibi olur...

    şuan bu af tasarısını unutamayacak olan, gözyaşları ile izleyen, kahrolan çok insan vardır.

    sizin çıkardıklarınız dışarıda çok durmaz, yine girer içeri ama bize soktuğunuzu ne zaman çıkarırız onu bilemem.

    edit :baş sağlığı dileyen çok arkadaş oldu, hepsine buradan teşekkür ediyorum.bir buçuk sene önce baba oldum. oğlum olduktan sonra daha çok özlemeye başladım babamı. herkes evlat sahibi olunca mutluluktan uçar. benim ona her bakışımda babam aklıma geldi. hala da aklıma gelir. yeni konuşmaya başladı ve resmine bakıp "dede" diyor. ben de ona babamın ismini koydum ve severken "oğlum" diye değil de "babam" diye seviyorum.

    cinayet suçlularının af kapsamında olmayacağına dair çok mesaj aldım. birinin canını yakmak için illa öldürülmesi mi lazım? içerde olanların yüzde 80 'i şahısa yapılan suçlardan hüküm giymişlerdir.af işi diğer siyasi hamlelere benzemez. çıkan şahıs çıktığı gün kendine yapılan "kıyağı" unutur ama bu sebepten canı yananlar ölene kadar hatırlar sizi. umarım anlatabilmişimdir.
    (bkz: 14 nisan 2020 cocuk istismari kanun teklifi)

    (bkz: #105369155)