ben adil bir şekilde 6 bin lira alan bir doktorum ayda 3 tam mesai dolduruyorum hesaplayınca 2 bin liradan tam asgari ücret. hem de türkiye’nin en iyi kliniklerinden birinde çalışıyorum. ama utanmadan da elektronik mühendisi olan en yakın arkadaşımı kıskanıyorum. adam her akşam kendi yatağında uyuyor. mesai saatleri esnek. 30 yaşına gelmiş olsa da kimseden azar da yemiyor. ben 5 ay sonra evleneceğim ama hala bir düğün salonu bulamadım. 3 güne bir nöbet tutuyorum. nöbetçiysem o gün iptal sonra ki gün 6’ya kadar bilfiil uykusuz yardırmaya devam ediyorum. çünkü altı bin lirayı haketmem lazım eve gidince öbür sabaha kadar deliksiz uyku çok lüks bişey gerçekten. öbür gün yine 07:00-18:00 çalışmaya devam ediyorum yasal mı mesai kavramı mı hocaların pabucuna anlat sen onu neyse o akşam yine pert evime gelip nişanlım eğer nöbetçi değilse iki saat beraber televizyona filan bakıyoruz yok nöbetçiyse bana maaşımı fazla görenler daha fazla görsün de iyi olsunlar diye ders çalışıyorum 15 yaş küçük kardeşim anlam veremiyor, diğer tıp okuyan kardeşimi ise afakanlar sarıyor ne zaman bitecek bu diye.
inanır mısınız ben de merak ediyorum ne halt yiyorum, değer mi bu zulme diye. sonra hocalarıma bakıyorum bir evi var başka da birşeyi yok değmez diyorum ama nafile.
dün anjiografide 50 yaşlarında bir profesör 45 yaşlarında ki profesöre çok ciddi bir şekilde kaydı. işlem esnasında sebepsizce bağırdı çağırdı. bu azar yeme bitmeyecek.
iki gün önce yoğun bakıma gece 12’de bir hasta geldi araba çarpmış damarı yırtılmış kalktı 50 yaşlarında hoca 35 yaşlarında ki bir yardımcı doçent hocayla geldi saat 24’te 10 saatlik ameliyata girdi. anladım ki uykusuz geceler de bitmeyecek.
paraya filan ihtiyacım yok gerçekten, maaşım olduğu gibi her ay %60 birikiyor harcayamıyorum vakit yok. bir hastanın güler yüzü yeter sen sus şerefsiz.