değmemesi.
yataktan kalkıp giyineceksin, hazırlanacaksın. trafiğin içine dalıp saatlerce dur-kalk ilerlemeye çalışacaksın. zorla otopark bulup kendini bir yerlere atacaksın, yemek-gezi-alışveriş, birkaç saat sonra aynı lanet yollardan dönüş çilesi, otopark çilesi.
ya da toplu taşımayla gitmek için o zevksiz sokaklara, kendini iğreti hissettiğin sokaklara katlanıp metrobüse, metroya vs bineceksin, bir sürü yüz, yüzler; ağırlık veren yüzler.. duraklar, merdivenler, köprüler.. her şey zevksiz, her şey anlamsız, her şey zaman kaybı; hiçbirinin ulaştırdığı doyurucu bir hedef yok. deniz bile bitiyor. herkes aynı.
ne gerek var? hangi sebep bunlara katlanmaya değer ki?
***dışarı çıkmayı anlamlı ve güzel hale getiren arkadaşlarım başka tabi. selamlar onlara.
***her yerde görmekten hoşlanacağımız estetiklikte görüntüler olsa; sokaklar, yollar, binalar, insanlar şık olsa, dışarı çıkmak bu kadar da işkence olmazdı; sırf onları görmek için çıkardım. şu anda içinde bulunduğum mahalle bile hayattan ve her şeyden soğutuyorken, oraya çıkıp orayı aşamazken nereye nasıl gidebilirim ki?