işi bu noktaya indirgersek tüm meslekler anlamsızlaşıyor. dönerci, kırtasiyeci, muhasebeci, müşteri temsilcisi.. hepsi çok boş geliyor.
kimse bayıldığı için kırtasiyeci olmuyor mesela veya kimsenin çocukluk hayali değil buzdolabı satmak. ama napsın insanlar. zaten çok detaylı düşünürsek yaşamak başlı başına anlamsız.
dönerci olarak yaşayıp ölmenin anlamı
-
-
kör topal bir eğitim aldıktan sonra askere gidiyorsun. sonra dönerci oluyorsun. tamam belki öncesinde de birkaç ufak tefek başka işler yapıyorsundur. ama sonuçta dönercisin. döner kesip duruyorsun.
günler geceler böyle geçiyor. az buçuk yıllık izinlerinde yaşamaya çalışıyorsun. geceleri düşündüğün tek şey toplumun geldiği nokta. gündüzleri ise 1 m2 alanda döner başındasın. gören gözler, işiten kulaklar, milyarlarca nöron ne için?
bazen bir taşa imreniyor insan. arzularını hiçe sayan bir organizmanın yalnızca yaşayıp ölmesi en korkunç varoluş masalı değilse ne?!