cenazede pide ayran dağıtılması

  • oldukça üzücü ve iç daraltıcı bir durumdur.
    ancak gerek şehir dışı gerekse şehirden bir çok insan yanınızda olmak adına gelmiştir.
    saatlerce devam eden bir süreçtir.

    biz ve cevremizdekiler herhangi yakın/komsu/tanıdık vefatı sonrası organize oluruz.
    vefat eden kişi acısını yaşasın deriz.
    o sürede de bir komşu pilav yapar,
    başka bir akraba et/tavuk yapar,
    baska bir yakını paket su alır,
    biri plastik tabak peçete vs alır,
    bir başkası paket ayran alır,
    baska biri zamanı olursa börek yapar.

    cenaze evine bu yemekler götürülür.

    insanlar acılarını yaşarken yemek düşündürmeyiz.

    cenaze defnedildiğinde ise belediye cantik ve ayran getirir.

    yıllardır bu şekilde devam eden bir süreç var.

    ortaklaşa hareket etmek cenaze sahibi kişiyi inanın çok rahatlatacaktır.

    insanlar acılarını yaşarken birde yemek düşünmesinler.

    yardımlaşmak iyidir arkadaşlar

  • sonradan icat edilen en kötü adetlerimizden biridir.
    cenaze sahibinin vefat günü pide fırınında sipariş vermekle uğraşması kadar saçma bir iş olabilir mi?
    bu saçmalığı yapmak zorunda kalanlardan biriyim. babamın gece acı haberini aldıktan sonra sabah fırına sipariş vermeye gittim. hayal meyal hatırlıyorum. böyle hatırlama sebebim çok eski bir tarih olduğu için değil, acı ve üzüntünün insana verdiği sarhoşluk hissinden bahsediyorum.
    oradan ayran siparişi vermeye gittim. mezarlığa gelenlere ikram edilecek şeker muhabbeti de var.
    işi abartıp, evin önünde çadır kurarak yemek organizasyonu yapanlar da var. ne ara vakit buluyorlar, bir türlü anlamamışımdır.
    hülasa, insana acısını bile yaşatmayacak kötü bir gelenektir.
    edit: bizde cenaze beklemez. ivedilikle ilk yetişecek namazdan sonra defnedilmesi gerekir. mezarlık prosedürü, defin işlemleri, rapor işlerinin arasında bir de bunlarla uğraşmaktan bahsediyorum. sonrasında zaten eş dost organize olabiliyorsun.
    edit2: cenaze aynı gün kalkmaz diyen var. sen nerede yaşıyorsun diye soruyorlar. ben de müsadenizle aynı soruyu soruyorum.

  • mantikli olaydir.

    cenaze surecleri sizin sandiginiz gibi degil lan. oyle sabah uyandik, bir tanidigin cenazesi var ogle namazina muteakip hadi gidelim bi de pide gomelim gibi gelismiyor olaylar.

    bazi insanlar olmeden once saatlerce hatta gunlerce yaninda bekleyen evladi, karisi, akrabasi ve yakinlari oluyor. bu insanlar yemeksiz, uykusuz, surekli ayakta bekliyor cenaze defnedilene kadar. bu bir nokta.

    onun disinda cidden cok iyi sevenleri, akrabalari, arkadaslari vs olabiliyor lan olenlerin. onlar da saatlerce hastane kapilarinda, gasilhanede, camide, mezarlikta hic bir sey yemeden bekliyorlar. dolayisiyla bu insanlara iki dilim pide dagitiliyor, definden sonra. ınanin kimse sevdigini veya en kotu ihtimalle bi tanidiginin sevdigini defnetmeye tercih etmez iki dilim pideyi.

    yas ortalamaniz 21 falan belli ki fazla cenaze yasamamissiniz, umarim cok gec yasarsiniz.

    edit: konuyu anlamayanlar icin hatirlatma yapayim. bu yemek dagitma olayi zaten olen kisinin cok yakin akrabalarina falan birakilmaz, uzak akraba arkadas vs halleder.