cenaze sahibinin taziyede yemek verme saçmalığı

  • tamam adetinizdir saygı duyarım ama bunu cenaze sahibinin yükümlülüğü gibi görmek işin en iğrenç kısmı.

    babamı kaybettiğimizde vakaların en yüksek dönemlerindendi. hastanelerde yer yoktu. vasiyeti sebebiyle memlekete götürdük. duasını ettik. zaten kış mevsimiydi. sonra döndük.

    ama insanların örfleri adetleri varmış. bir pişi* dağıtmalıymışız her eve taziyeye gelenleri karşılamalıymışız. ulan kendi acımızı mı yaşayalım milleti mi eğleyelim? bir an kaşık ekibi isteyecekler diye beklemedim değil. bu arada kalmamızı istedikleri evde 20 civarı kişi kalıyor. taziyeye gelenlerle oturacak bile yer kalmıyor.

    neyse en son ayağına gittiğim amca "pişisini bile biz dağıttık" diye kendince beni utandırmaya çalıştı. "sizin de cenazeniz değil miydi?" dedim.
    "hayır, sizin cenazenizdi" dedi.
    "biz aile değil miyiz" dedim bilerek.

    sessizlik oldu.

    bazen bütün küfürler yetersiz kalır.

    neyse benim 3 katım zengin adamın babam için yaptığı pişinin hesabını yapmasından çok bunu bir düğün evi organizasyonu beklentisiyle yapmasına bozuldum.

    cenaze evi adeti varsa bu cenaze sahibinin işini kolaylaştıran cinsten olmalı. daha acısını yaşayan, şoku bile atlatamamış insanlar pişi dağıtmadı diye toprağa konulduğu ilk geceden kardeşinin çocuklarına saldıran kokuşmuş gelenekleriniz de yerin dibine batsın.

  • başlarım geleneğine dediğim gelenektir. hatta cenaze olayını komple sallasınlar kaldırsınlar bence

    annemin cenazesinde mal olmuştum, 3 gün bir şey yememişim, kafam bambaşka yerlerde, psikolojim darmadağın. bi bakıyorum, akrabalarım arkadaşlarım uzun zaman sonra bir araya gelmişler, gülüşen mi istersin, sırıtan mı istersin

    ulan sonra dönüp kafamı çeviyorum orada taşın üstünde bir tabut var. içindeki benim canım ciğerim. sikerler böyle işi dedim

    gelenek diye bizim cenazemizde de yemek verildi, herkes afiyetle yedi. bir tek ben hariç. yiyemedim, deneyemedim bile. elimde bir tek meyve suyu vardı, o ise hastalığı döneminde hastaneden ona verilen vişne suyuydu. onu bile içemedim ben. boğazımdan geçmedi

  • artık bir çok ilçe belediyesi cenaze evine pide ve ayran gönderiyor.

    en azından izmirin hemen her belediyesinde durum bu.

    bu durum gayet saçma bi gelenek ama cidden. yalnız bizim insanımız da bi acayip. cenaze sahipleri bile yeme içme derdinde oluyor cogu zaman.

    ben utanıyorum ya yok gerek yok falan diyorum, hoop önüme lahmacundur tatlıdır, tavşan kanı çaydır dayıyorlar.

    abi misafirliğe gelmedik taziyeye geldik. oturcaz, somurtcaz gitcez yahu.

    vallaha saçma gelenek. bitmeli.

    edit: yorumlardan anladigim kadariyla bazi yörelerde durum farkli. ben izmirliyim. izmir ve çevre illerde cenaze sahibi gelenlere pide, ayran, kola, çay sunar daima. istisnasini hic gormedim.

    evet eskiden komşular yemek getirirdi ama o 20 sene oncesinde kaldi. yok artik o buralarda.

  • toplumumuzun abuk sabuk problemli geleneklerinden biridir. ayıp olmasın diye vazgeçilmiyor bundan ama yeter artık.

    orada bir yakının ölmüş, perişansın. üstüne bir de baş sağlığı dilemeye gelenlere lahmacun, pide verme derdiyle uğraşıyorsun.

    hele bir de senin için kan ağlarken löp löp yemek yiyenler, çay içenler falan? allahım sabır ver.

    öyle bir zamanda nasıl yemek düşünüyor bu insanlar aklım almıyor. çok acıktıysan yiyip gel anasını satayım. sanki lokantaya geliyor.

    ya rica ediyorum yapmayın artık şunu. yeminle sinirden deliye dönüyorum.