bira bilinen ilk alkollü içecek. çünkü atalarımızın o zamanlar yedikleriyle bira akıl almayacak derecede sıkı bir ilişki içerisindeydi. hatta tom standage bunu altı bardakta dünya tarihi kitabında “ekmek katı biraydı, bira ise sıvı ekmekti” diyerek olabilecek en sarih yolla açıklıyor. esasen bira icat edilmedi, en doğru tabirle keşfedildi. ilk olarak tahılları topladılar, bu tahılları depoladılar ve depoladıkları tahılları ıslanmadan saklamaları zamanın şartlarında çok zordu. sakladıkları tahıllar ıslandı, ıslanan tahıllar tatlılaştı yani maltlaştı. bu maltlaşan tahılları da yemek için yaptıkları tahıl çorbalarında kullandılar. bu ise yepyeni bir keşfe sebep oldu, bir-iki gün bekleyen “maltlaşmış tahıllı çorba” köpürmeye, daha önce bilmedikleri bir hal almaya başladı yani çorbadaki şeker mayalandı ve alkole dönüştü. tabi bu dönüşüm, bugün tattığımız serçeler, fıçılar falan gibi bir birayı elde etmeyi sağlamıyordu ancak atalarımızın ağzına değen ilk alkollü sıvının bu olduğunu söyleyebiliriz.
bira, bireysel olarak tüketilen bir içki de değildi. hem içen kişinin ikram edene güvenebilmesi adına –zehirlenme ihtimaline karşı- hem de misafirperverliğin bir göstergesi olarak bira büyük kapların içine doldurulur ve uzun pipetlerle ortak olarak tüketilirdi. pipetlerle tüketilmesinin bir sebebi de tahıl tanelerinin insanları rahatsız etmemesini sağlamak olabilir diye düşünülebilecekse de, esasen sümerler zamanında birayı süzmek mümkünken dahi insanlar birayı bu yolla tüketmekten vazgeçmemişlerdi.
ve ben iflah olmaz bir bira aşığıydım.