yer: bağcılar. mekan: bizim sokak. sene: 2005. ilgili kişiler: ben, ingiliz müdürüm ve müdürümün eşi.
şirketten müdürüm ve eşiyle birlikte yola çıktık, önce kıyafetlerimi almak için bizim eve uğrayacağız, ardından atatürk havaalanına gideceğiz. istikamet ise londra. müdürün arabasını ben kullanıyorum, havam bin beş yüz. sanki pilotum emenike. altı üstü beleşten şoförlük yapıyorum adama. neyse.
bizim sokağa girdik, sokağın hemen girişinde asfaltın üstünde halı yıkıyor birkaç abla. eyvah dedim seyreyle gürültüyü. durun daha bitmedi. yakınlarda kurban bayramıydı galiba, amcanın biri koyun kellesi ütüyor 20 kiloluk yağ tenekesi içinde. koku bütün sokağı sarmış. hala bitmedi. birkaç dakika içinde birkaç mahalle kadını çocuk yüzünden birbirine girdi. müdürüm ve eşi neler oluyor nereye geldik lan biz diye birbirlerine bakıyor, yerin dibine giriyorum ben diğer taraftan. hızlıca eve girdim, onlar da geldiler bizim eve. evimize ilk kez ecnebi milletten biri gelmiş. annemle babam ingilizcenin i'sini bilmiyorlar, müdürüm ve eşi ise çatpat türkçe konuşuyorlar filan. karşılıklı bir şeyler konuşuyorlar, konuşmaya çalışıyorlar ama ne anlatmaya çalıştıklarını zerre umursamıyorum. benim aklım az önce denk geldiğim manzarada...
allahtan müdürüm de eşi de son derece kibar insanlardı da, yol boyunca tek bir kelime bile etmediler daha sonra. kabus gibiydi lan.