fransız konsolosluğu bahçesindeki vize kuyruğu. 2007 yılıydı sanırım. yeşil pasaportumla yıllarca estirmiş biri olarak böyle bir şeyin varlığına şaşırırken tipik bir ortadoğulunun isyanına eşlik eden itaatle bekliyorum. iş arkadaşımla günün belli saatleri gelip bu kuyrukta sosyalleşiyoruz. evet günlerce sürdü kuyruk.
aslında medeniyet de var ortamda çünkü ertesi gün geldiğinde senin sıranı kimse kapmış olmuyor. selamlaşıp, gününü anlatıyorsun.
çay kahve kek getiren, mekan önerisinde bulunan, mesleğini öğrenip iş teklif eden, daha neler neler...
hah işte neler biliyor musun? kuyrukta aşırı, dev, manyak yakışıklı bir adam var. o zamanlar benim de iş arkadaşımın da manitası olduğu için uzaktan izlemekle yetiniyoruz. ama imkanı olan arkadaşlar fırsatı değerlendiriyor ve bir kızımız tavlıyor adamı.
ne kuyruklar var değil mi? geçen yıl öğrendim ordan sonra işi ilerletip evlenmişler bunlar. ama sonra boşanmışlar. olsun yaşadıkları kar...*
bilinen en uzun sıra bekleme kuyruğu
-
-
90'larda gidilen maç kuyrukları.
sabahın köründe gider, biletimiz olmasına rağmen kuyruğa girerdik.
ortalama 10 saat falan beklerdik.
o 10 saat içinde polis coplaması, itiş kakış derken kuyruk 3-4 kez bozulup yeniden oluşurdu.
en baştaki en sona düşerdi.
çocuk aklımızla hoşumuza giderdi bu durum.
ne mal yıllardı.
not: bjk