nerede böyle bir çağrı görsem ürperiyorum. belki ben çok gaddar davranıyorum bu konuda bilmiyorum ama artık tutamayacağım içimde sevgili sözlük. eksilemek de artılamak da serbest. tek amacım içimi dökmek ve tek olmadığımı bilmek.
biz eşimle kredi çekerek evlendik ve kendisi inşaat sektöründe idi, battı. 4 senedir kah öyle kah böyle yapılandırma vs borçlarımızla beraber bugünlere kadar geldik. bu arada evimiz kira ve bende cüzi bir maaşla çalışıyorum. bu süreçte eşim işsiz kaldı, yazılımcı olmaya karar verdi(deneyimi vardı) ve şuan iyi maaşlı bir işte çalışıyor. borçlarımızı yarıladık amacımız bitirip kenara para atmak.
bütün bunları neden anlattım? abi evlendiğimiz ilk günden beri çevrede yoğun bir çocuk yapın baskısı var(kime neyse). biz her seferinde borçlarımız var çocuk bakamayız şimdi desek de bir tutturmuşlar "allah rızkını verir". bu konu yüzünden kimlerle tartıştım kimlerle konuşmuyorum haddi hesabı yok. hele hele şimdi ee maaş borç işini de düzeltiyorsunuz hadi yapın rızkı gelir geyikleri. bıktım ya. ben hala borcu bitireyim kenara da beni en az 6 ay 1 sene idare edecek parayı atayım çocuğa sonra bakarım diye düşünürken, tavşan gibi üreyip sonra da bakamıyorum yardım edin diye ağlayanlara gıcık oluyorum. gıcık olmaktan da öte eğer bir kitle imha silahım olsaydı en önce bunlara kullanırdım.
yahu ben mi çok hassasım sözlük. mal mıyım ben enayi olan ben miyim. yapsamıydım 2 3 tane çocuk salsamıydım sokağa. nasıl olsa bir enayi bakar yardım ederdi bende en azından yıllardır milletle uğraşmazdım. ha sözlük, siz ne düşünüyorsunuz?
edit: tabi ki hastalıktan yada kriz vs durumlarından maddiyatı bozulan, birikimini harcamak zorunda kalan insanlardan bahsetmiyorum. bu bende dahil herkesin başına gelebilir. bahsettiğim kitle farklı bir kitle ve bence hepimiz o kitlenin hangi kitle olduğunu anlayacak kapasitedeyiz.
ayrıca tek olmadığımı bilmek sevindirici, destekleyenlere teşekkür ederim.