bebeklere tablet ve telefon kullandırtmak

  • merhaba.

    "çocuğu olanlar konuşsun" kontenjanından konuşuyorum.

    kızım şu anda 4,5 yaşında. 2 yaşına kadar evde uyanık olduğu saatlerde televizyon açılmadı. akıllı telefon kullanmadık, onunla oynadık, gezdirdik, ya da başka şeylerle meşgul olduk.

    2 yaşında iştahsızlığı yüzünden kilosu 3 persentil altına düşünce (anne baba olanlar neyden bahsettiğimi anlar) son çare olarak yemek saatlerinde tablet kullandık. başta kendi bebeklik fotoğrafları derken zamanla videolara gidildi. o zamana kadar oyuncaklar, her türlü dergi, kitap hatta broşür, nesnelerle yendi yemek. ne kadar zorlayıcı olduğunu tahmin edersiniz. ama o tableti vermemek uğruna azıcık dahi iştahı olsa devam ederdim. görüyorum, bazı anneler sırf uğraşmamak için zaten iştahlı olan çocuklarına bile tablet/telefon ile yemek yediriyor.

    şimdi aynı yollardan geçmiş (ve geçmekte olan) biri olarak yaygın bahnelere kısaca cevap vereyim.

    "bizim elimizde görüyor istiyor, ne yapalım çıldırsın mı?"
    elinize almayacaksınız. siz de mi telefon kullanmayınca çıldırıyorsunuz? o zaman kendinizi eğitecek, sabrınızı arttıracaksınız. başka aktiviteler bulun. saksıyı çalıştırın.

    "yemek yediremiyoruz "
    öncelikle yemek konusunda gerçekçi olun, bebeğinizin/küçük çocuğunuzun avucunu dolduracak kadar yiyebileceğini bilin. yemek saatinde renkli dergilere bakmak alternatif olabilir. resimler hakkında konuşun. oyuncaklarından birini "yemek arkadaşı" yapabilirsiniz belki. birisi "şurup içiremiyorum" demiş. biz peluş bir oyuncağı konuşturarak (ama salak eğitici çizgi film diliyle değil) yaptık bunu. bir öncesi iki kişi bebenin gırtlağına çökmüştük. baktık olacak gibi değil, saksıyı çalıştırdık ve kimseyi üzmeyecek bu çözümü bulduk. hatta devamında bu konuşan oyuncak bizim küçük suç ortağımız oldu. bir konuda inat mı ediliyor? söyletin peluşa ve sihre şahit olun.

    "arkadaşlarımla iki çift laf ettirmiyor"
    ettirmez. neden ettirsin? onun da kendi gündemi ve eğlence anlayışı var. o zaman evinizde veya çocuğun oynayacağı bahçesi olan bir mekanda buluşabilirsiniz. evden çıkarken çocuğunuzun eğlencesini de düşünüp yanınıza sevdiği birkaç oyuncak, boya kalemleri, kitap vb alabilirsiniz. her biriyle ilgilenme süresi 10 dakikadır yalnız, maalesef. evet biraz uğraşacaksınız ama imkansız değil. icabında masadaki şeker poşetleriyle bile doldur boşalt oyunu oynanır. etraftaki farklı nesneleri keşfetme kabiliyetinize bağlı.

    "gittiği yerde durmuyor"
    durmaz, çocuk bu. ben vapura da bindirdim, doktor bekleme odasında da, havaalanında da bekledik. çocuğu bu tip yerlerde sessiz ve hareketsiz oturtmayı hedeflemek yerine bulunduğu yerde tehlikeye girmeyeceği ve kimseyi rahatsız etmeyeceği şekilde takip etmek daha doğru. rahatınızı bozacaksınız ama çocuğunuzu hayata da karıştıracaksınız. nerede olduğunu bilecek, ufak ufak sohbet edeceksiniz. hep avrupalı çocuk uçakta havaalanında nasıl da duruyor diye hayret ediyorsunuz ya, aslında durmuyor. hareket ediyor, geziyor ama kaçıp gitmiyor, kimseyi rahatsız da etmiyor. takip edilmek suretiyle serbest bırakıldığı için.

    "kişisel temizlik"
    burada bahsedilen banyo/duş ise benim çözümüm ufaklığı da banyoya sokmak şeklinde oluyordu. özellikle yaz günleri için çok ideal, birlikte yıkanıp çıkıyorsunuz. bebeyi yıkamayacaksam banyoda bumbo seat tarzı bir şeye oturtup oyuncaklarını da önüne koyuyordum, arada sıkılmasın diye de konuşuyordum. zor mu geldi? o zaman ufaklık uyuyunca yıkanın. ya da baba eve geldiğinde. maksat tv/tablet kullanmamaksa bir yol bulunur.

    peki ağda, manikür, boya tarzı işleri nasıl edeceğiz derseniz babanın evde olduğu haftasonu veya akşamüstü saatlerinde şöyle bir saatliğine onları parka göndereceksiniz derim. bu işleri evde yapıyorsanız da işiniz daha kolaylaşmış olur. (ben boya ve manikür yaptırmadığım için vaktim daha genişti, kabul.)

    "ev işi"
    büyük temizliği haftada bir gün ufaklık babasıyla parktayken halledebilir, gündelik çamaşır, bulaşık, yemek işine ufaklığınızı dahil edebilirsiniz. nasıl? bir kere 1,5-2 hatta 3 yaşa kadar çocuklar angarya işe bayılıyor. makinadan çamaşır çıkarma, asılacak çamaşırları uzatma gibi (böylece gömlek, kazak gibi giysileri kitaptan öğretmenize gerek kalmıyor ve bedavaya aktivite de çıkarmış oluyorsunuz). 3 yaşa doğru bulaşık makinesinden tabak da verebilirler. sadece kız çocukları değil erkek çocukları da sever, deneyin. yemek yaparken bir kaşıkla karıştırmasına izin verin. kontrollü bir şekilde mutfak tezgahında oturup yaptığınız işi seyretsin. sıkılınca eline plastik kap kacak verirsiniz. haylazlık mı istiyor? tehlikesiz mutfak eşyalarının (ama oyuncak değil) bulunduğu bir alt dolap olsun, orayı karıştırsın. arada yine de size gelecek, biraz ara verip diz çökün ve birkaç saniye dinleyiverin. gerçekten bir şey kaybetmiyorsunuz.

    peki ne kazanıyorsunuz? bir kere çocuğunuzla daha çok "etkileşime" giriyorsunuz. bunu yapay ve sınırlı bir "aktivite saati"nde değil hayatınızın her anında yapmış oluyorsunuz. bu da size o çok konuşulan "sendromları" rahat atlatma imkanı veriyor. çünkü çocuğunuz ona değer verdiğinizi biliyor, daha sağlam bir ilişkiniz oluyor. bu da her şeye değiyor.

  • doğru mudur, değildir. ama zamane ebeveynlerine sallamadan önce annenin de zamanında seni tv karşısına oturtup gidip temizliğini yaptığı günleri hatırlayarak yorum yap. 18 aya kadar tablet telefon bilmedi kızım. şu an 25 aylık. bizi çıldırtmayana kadar vermiyoruz. nadiren de yemek yedirmek için kullanıyoruz. ama "hiç vermiyoruz" diyeni alnından öperim. en doğrusu hiç vermemek. çünkü video olayını birazcık abart. mesela kesintisiz yarım saat 40 dakika üst üste izlesin. sonra gör elinden aldığında davranış bozukluklarını. mecburi tablet veya telefon verildiğinde bile süre 15 dakika ile sınırlandırılmalı. allah hepimize yardım etsin. bu devirde çocukları oyalamak çok zor. oyuncak desen, yeni bir oyuncağı keşfedip kenara atmasi sadece 10 dakika. park bahçe desen hadi şu an mevsim uygun. bi sekilde indiriyoruz. önümüz kar kış. neyse çok yazdım, dertliyim, daha da yazarım da malum kızım yazdırmıyor.