bankalara 250 bin tl borcu olan çok mutlu aile

  • son zamanlarda sık karşılaştığım aile tipi. aşağı yukarı şöyle bir profilleri var:

    - evlendik, araba aldık, ev aldık. şu an bankalara 250.000 lira borcumuz var ama olsun çok mutluyuzzzz!
    - bu borcun altından kalkmak için ikimiz de her gün köpek gibi çalışıyoruz, birbirimizin suratını günde 1-2 saat görüyoruz ama çoook mutluyuz!
    - cinsel hayat desen yok gibi bir şey, sanatsal kültürel etkinlik desen vakit mi var amk, spor zaten hak getire. bir pazar günleri avm'ye gidiyoruz ama çoook mutluyuz!
    - sırf karımın/kocamın akrabası oldukları için evimize saçma sapan insanlar gelip gidiyor, biz de onlara gidiyoruz ama çok mutluyuuuuz!
    - akşam işten gelince yemekten sonra sarılarak survivor izliyoruz, sonra da yatıyoruz. başka da bir sikim yaptığımız yok ama mutluluktan ölüyoruz!
    - ortak facebook hesabımız var, ne kadar mutlu olduğumuzu başkaları da görsün diye sarmaş dolaş fotoğraf koyup duruyoruz, yok böyle bir mutluluk!!!
    - bazen kavga ediyoruz, iş hayatının yorgunluğundan stresinden birbirimize sarıyoruz ama olur canım böyle şeyler. mutluluğumuzu kıskananların nazarı değiyor!
    - ikimiz de şişmanlamaya başladık, her tarafımız yağ bağladı. eskisi gibi hoş görünmüyoruz sanki ama olsuuun, tombiş olduk biz nasıl mutluyuz nasıl!!
    - galiba böyle devam edemeyeceğiz, boşanıyoruz ama çooook mutluyuz!

    edit: derdim kapitalizmin yarattığı aile tipini eleştirmek. yoksa herkesin böyle olmadığını elbette ki ben de biliyorum.

    edit: sanırım bir şey anlaşılmamış. başkalarının mutluluğunu kıskandığım söylenmiş. ama demek istediğim şu: o insanlar* mutlu değiller ki! bunu anlatmaya çalıştım zaten. sadece öyle olduklarına kendilerini inandırmaya ve öyle gözükmeye çalışıyorlar. haliyle ortada kıskanılacak bir mutluluk yok zaten. "boşanıyoruz ama çok mutluyuz" kısmından bunun anlaşılması gerekiyordu. eğer mutluysanız üstünüze alınmayın yani.