balkon demirinin tadını bilmek

  • başlığı okur okumaz ağzımda tadını hissetmeme neden olmuştur.
    ne çok detay unutuluyor meğer; bir yerde görmeden, duymadan, okumadan hatırımıza gelmiyor. üzücü.

  • eskiden şöyle, balkon döşemesine kadar inen balkon demirleri olurdu. doksanların çocukları çok net hatırlayacağı bir detay olduğuna eminim.

    evde canı sıkılan çocuklar olarak, balkonun ucuna oturur, ayaklarımızı geçirir aşağıyı izlerdik; sokaktan geçen tek tük araçlari satıcılar, top oynayan çocuklar... hatta bu oturuşumuza kimi zaman da elimizdeki üflemeyle köpük yapan oyuncaklardan eşlik ederdi. oturmanın sonu da çoğu zaman kafayı demire yaslamayla bittiği için, iyi kötü her çocuk o demirin tatmıştır diye düşünüyorum.

    daha sonra balkonların tabanları yükseltildi, şimdi de balkonlar komple yok oldu, fransız balkon denilen garabete geçildi. şimdiki çocukları arasa da bulamayacağı bir detay olarak mazide kaldı balkon demiri tadı.