"kizim, her ne hata yaparsan yap, durum ne kadar kotu olursa olsun ben her zaman senin yanindayim..." demisti.
o beni her zaman kosulsuz sevdi.
canim babam. iyi ki varsin. seni cok seviyorum.
edit.gelen mesajlardan dolayi cok tesekkur ederim.
babanın hayranlık duyulan özellikleri
-
-
bundan yaklasık on bes-yirmi sene onceydi. herkes ruh hastası oldugum konusunda hemfikirdi.
babam bi gun beni karsına aldı ve dedi ki:
-sen deli degilsin. sen dunyanın en guzel, en akıllı, en iyi huylu kızısın. sana deli diyen hic kimseye inanma. senin cevren yanlıs.
babama dair en hayranlık duydugum kısım, cok kavga ettik, cok uzaklastık, kuslukler oldu ama bana oyle bir sevgi verdi ki hep hayatım boyunca beni cok sevdigini bildim.
bunu saglayabilmis baba benim gozumde en harika babadır. -
45 yaşına geldim,hâlâ her konuşmamızda 'hiçç takma kafaya...bak baban aslan gibi burada !' demesi..telefonu kapatırken, istisnasız 'bir isteğin,ihtiyacın var mı? soru cümlesiyle kapatması.
ne bi' şey isterim, ne de dertlenirim aslında...duyar, bilir mutlaka..
hani o arabanın arkasında yazıyor ya; 'gölgesi yeter'...
yağmasan da gürle be baba...
söz veriyorum, ben de kızıma son nefese kadar 'baban aslan gibi burada' diyeceğim her telefonda.
öyle yok yere duygusallaşmalar bişeyler işte... -
çok gururlu, merhametli ve annemi çok severdi. ben çok küçükken öldü ama aklımda hep bunlar ve yeşil gözleri kaldı.
küçük bir anımı anlatayım hayal meyal hatırlıyorum: annem bulundukları şehirde kalmak istemediği için kavga etmişler ve annem de tüm çocuklarını alıp dedemlere gitmiş. ben 5 veya 6 yaşındayım. ne kadar orada kaldık hiç bilmiyorum ama bir gün kapının önüne kocaman bir kamyon yanaştı ve önünde babamı gördüm.
tüm evleri satıp eşyaları bile çöpe atmış. komple sıfır eşyalar ile kamyonu doldurmuş ve bizi almaya gelmiş. hatırladıklarım: üzerinde baharatların adı yazılı lila rengi cam kavanozlar, kasetçalar, şimdi markasını hatırlayamadığım bordo kapağı olan elektrik süpürgesi ve sarı saçlı kocaman bir bebek...
annemin şok olduğunu “ sen ne yaptın!” dediğini hatırlıyorum. sonra babam bir taksi tutup bizi çok uzak ve alakasız olan annemin istediği şehire götürdü. önde taksi arkada kamyon, kucağımda bebeğim... kocaman oldum ama hala o bebeği unutamam.
gittiğimizden birkaç sene sonra 30’lu yaşlarını bitiremeden, sahte rakıdan zehirlendi ve 6 saat içinde hastanede beş parasız öldü. umarım gittiğin yer güzeldir. güzel adam seni çok özlüyorum, belki rüyama girersin...