babanın evladından para istemesi

  • sırf aileme yük olmamak için 9 yaşımdan beri yazları ve 15 tatillerde, lise 2 den bu yana da tam zamanlı çalışıyorum. üniversiteyi kazandığımda üniversite kaydımı yaptırmadan önce gittiğim şehirde önce iş bulup sonra kaydımı yaptırdım. ne üniversite hayatından bir şey anladım ne yüksek lisanstan. sırf kardeşim böyle hissetmesin diye, kardeşim aynı üniversiteyi kazanınca babamı aradım. bu çocuk buraya gelince ilk sene işe falan girmeyecek öğrenciliğin tadını çıkaracak masraflarını da paramın yettiği kadar ben yetmediği yerde sen karşılayacaksın dedim. nitekim öyle de oldu. ne zaman kardeşim işe girip babam kazancımın iki kişilik olduğunu farketti işte o zaman ilk kredi talebi geldi. sonra tam 10 yıl boyunca hep kredinin son ayında babamın başka bir ihtiyacı oldu ve kredinin yenisi çekildi. paşa paşa ödedim. 20-30 yaş arasında kazandığım parayı şu an kazanamıyorum. o 10 senede iş arkadaşlarım evlerini arabalarını aldılar. ben mi? kredi ödedim. sonrasında öğrendim ki annemle değil başka kadınlarla yenilen yemeklerin, çıkılan tatillerin kredileriymiş bunlar. nitekim boşandılar. babam yine her fırsatta para istedi. küçük kardeşimin telefon faturası benim otomatik ödememde olduğundan kardeşime her sene yeni bir telefon aldı hediye alması gerektiğinde. nasılsa o değil, fatura üzerinden ben ödüyordum. dedem babamdan tek kuruş para istememiştir. adam yataklara düşüp eve yatılı bir hemşire alınması gerektiğinde 4 kardeş bir hemşire parasını bölüştüler. babam onu bile bana kitlemeye kalktı. ( kalan mirası tek başına hiç etti o ayrı ) tatil için kendi arabasını beğenmeyip benimkini aldı, 10 günlük tatilden dönüp üzerine 2 hafta geçince arabayı istediğimde aslında bu bende kalsa daha iyi ama diye diye zorla getirdi. en sonunda dedim ki yeter. artık görüşmemize gerek yok. o gün bu gündür kafam rahat. kısacası; başka ailelerin dinamiklerini bilmeden akıl vermeyin. yazın başına benim babam adam gibi adamdır. o yüzden onu istemek zorunda bırakırsam, farketmezsem o benim ayıbımdır. onu anlarım. ama akıl vermeyin kardeşim. ne ben sizin neyi nasıl yaşadığınızı biliyorum. ne de siz benim.

  • gayet normal bir durum çocukken baban yemedi yedirdi içmedi içirdi kendinden kıstı sana vermek için sen şimdi büyüdün iş güç sahibi oldun baban yaşlandı sıra sende.

    ben babam istemeden işlerini eksiklerini çözerim.