evet bir boşluk söz konusu oluyor. şahsım adına bilim ve sanatla dolduruyorum.
minibüste öğrenci ücreti alıyorlar, tam diyerek düzeltiyorum.
bi ara boşluğum oldu, dersaneye gidemeyen öğrencilere özel ders verdim, ücretsiz elbette.
yoldan geçerken birinin kaza yaptığını, bayıldığını, başına kötü bir olay geldiğini görsem mutlaka elimden geleni yaparım, vicdan var neticede.
insanlar bir işe karar verdiğinde bana anlatır, motive ediyormuşum.
çalışmaktan asla sıkılmam, iş yerinde oturduğum dakikaları kar saymam aksine zamanımın boşa gittiğini düşünürüm.
çoğunlukla gülümserim, en ketum insan bile bir gün bana “günaydın” der.
kısacası bütün nefret söylemlerinize rağmen ben huzurla doluyum. bi sn ateist mi değilim yoksa?