evreni yoktan var ediyor, ama belirli titleları olan melekler falan var. ne bileyim arada toplantı set ediyorlar. bir toplantıda tartışma çıkıyor, oldukça prezentabl olan şeytan beyi işten atıyorlar. o da çok içerleyip kendi limited şirketini kuruyor.
beyaz yakalılar bu şirkete girmek için (bkz: kpps) gibi bir sınav var ona çalışmaları gerekiyor ama torpil var. başarılı da olsan şirketin elemanı değilsen almıyorlar. ancak başka şirketten istifa edip başvurabiliyorsun.
şirketin dress kodu var. dekolte falan giyemiyorsun. patron yasaklamamış ama patrona yalakalık yapmak isteyen bazı eski müdürler " bak patron "açık saçık gelmeyin, bazı arkadaşların dikkati dağılıyor, iş veriminiz düşüyor" dedi" diyor.
arada sıkılıyor, çalıştırdığı bazı beyaz yakalara acayip yetkiler veriyor. konforları bozulan diğer beyaz yakalılar da bunları kıskanıp arkalarından iş çeviriyor. departman karışıyor. sonra genel müdür " bu adam artık bu departmanın art direktörü " diyor. bölüme yeni kurallar falan geliyor. bir sürü kişi haksız yere işten atılıyor.
bu bildiğin (bkz: the office) değil mi? öyle anladım ben.
ateistlerin cehenneme gidince söyledikleri ilk söz
-
-
alevi olmayıp hasret gültekin'i,
kürt olmayıp ahmet kaya'yı,
laz olmayıp kazım koyuncu'yu,
ermeni olmayıp hrant dink'i,
ateist olmayıp aziz nesin'i sahiplenmek beni buraya getirdiyse buyrun yakın. kin ve nefret başkalarının, insanlık benim olsun.
(bkz: deist) -
burası hangi dinin cehennemi şeklinde bir soru en makulu olurdu herhalde. bu zamana kadar zibilyon tane din gelmiş geçmiş biz ne bilelim hangisininkine düştük. bugünün popüleritesine kanmanın lüzumu yok. çok tanrılı dinler de bir zamanlar çok popülerdi. kimbilir bundan 10 asır sonra millet neye tapıyor olacak. ben şahsen şilideki yanardağ tanrısının cehennemine düşmeyi yeğlerim. bir kere adam sadece bakire kurban istiyor o yüzden benimle işi yok. en fazla köyümü falan yakar ama değil köy bir dikili taşım yok. alırım valizimi giderim başka bir yere. o orada kendi çapında essin gürlesin.