arapça ezanı savunup milliyetçiyim demek

  • bir toplum düşünün ki ölülerini bile anlamadığı bir dilde gömüyor.
    2 hafta önce katıldığım cenazede mezarlıktaki camiiye gittim. 30 civarında cenaze ve onların da yaklaşık 2-3 bin yakını vardı sanırım. hoparlörlerden kuran okunuyor sürekli. o kadar insandan bunu anlayacak 10 kişi çıkmaz. çok acı değil mi? sen ölünü gömüyorsun. çok üzgünsün. onlarca senin inancına göre acını hafifletecek ayet varken arka planda muhammed'in evlatlığı ile ilişkisini anlatan ayet okunuyor. sen de yalnızca alışık olduğun bir melodi gibi dinliyorsun.
    nüfusunun yarısından fazlası hıristiyan geri kalanı müslüman olan ve arapça konuşulmayan bir afrika ülkesine gitmiştim. hıristiyan olanlar kendi dillerinde ibadet edebilirken müslümanlar anlamadıkları dilde ibadet etmek zorundaydı.
    çok zavallıca değil mi?
    islam inancına göre dillerin ayrışmasında allah'ın tüm dilleri kutsadığı söylenir. (bkz: ebü'l-hasan el-eş'arî (v. 330/941), ebû ali el-cübâî, ebu'l-kasım abdullah el-ka'bî (v. 317/929), muhammad b. el-hasan ibn fûrek (v. 406/1015)).
    hâl böyleyken arapçada ısrar etmek niye?
    din elden gidiyor diye bu toplum defalarca, yüzyıllardır manüple edildi. anlamadığımız din zaten elimizde değil ki.
    milliyetçiliği bilmem ama arapça din dilini savunmanın argümanını merak ettiğim olaydır.