annenin payına düşen mirası hacılayan dayı

  • meşhur sözü hatırlayalım:

    bir ailede diğerlerinin hakkını yiyen bir dayınız ya da amcanız yoksa; o kişi babanızdır.

  • her sülalede bir adet bulunan şerefsiz dayıdır. bunun bir de üst versiyonu baba tarafındaki memleket sevdalısı paragöz amcadır. gençlikte yaptığı orospu çocuklukları dilden dile aktarılır.
    edit: çok sayıda arkadaş yesillendirip benim amcami anlatmissin diyor, her sulaleye devlet atıyor galiba bu pezevenkleri.

  • benim dayım değildir.

    çünkü ortada kavga çıkaracak ya da birbirini dolandıracak bir miras hiçbir zaman olmadı.
    memur ailesinden gelmenin faydaları.
    bu sayede aile öyle huzurlu ki
    en büyük tartışma bayram toplanmalarında kim hangi yemeği yapacak.

    not: dayım da iyi adamdır ayrıca.

  • erkek çocuklarının büyütülme tarzının, sırf erkek diye tanınan ayrıcalığın ortaya çıkarttığı iğrenç durumdur.

    bir adet de bizde olan dayıdır. kendisi annemin ve teyzemin hakkını yemiş, bir kuruş bir şey almalarına bile izin vermemiştir. yakın zamanda bir şey kalamayacak şekilde var olan da tümden bitecektir zaten. aynı zamanda bu dayının babası olan dede de kız kardeşlerinin hakkını yemiştir.

    en zor günlerimde, ki çoğunlukla hep liseye geçiş sınavına ve öss dönemine denk gelmiştir, merak edip sormamışlardır bile. dershaneye gidecek minibüs paramın olmadığı bile çok olmuştur ama onların bu konuda herhangi bir merakları yoktur. ancak gram beyinleri olmayan biricik torunlarını kolej ve özel üniversitede okutmayı becermişlerdir. gözlerimin içine bakıp yalan söylemekten de utanmazlar. yine de şimdiye dek kavga etmişliğim, bir kötü söz söylemişliğim yok.

    ek: başlıkta "miras" sözcüğü geçiyor olsa da yaşamaktalar ve kendi elleriyle satıp satıp vermekteler; toplumsal cinsiyet ayrımcılığı problemimize değinmek için bahsettim. annemi manevi olarak yıpratmış, en ihtiyacı olduğu zamanlarda yalnız bırakmış olmaları dışında bir şey umrumda değildir. kendi ailesinden de herhangi bir beklentisi olmayan biri olarak yazıyorum.

  • bir tane de değil anasını satayım, bizde bu şerrrrefsizlerden üç tane var. dedem vefat ettikten sonra anında yerleri hacılamak istemişler, üç kız kardeşe ise hiçbir şey vermeyecekmiş beyefendiler. annem ve teyzemlerle beraber notere gideceklermiş, "babamızdan kalan bütün yerleri kardeşlerimiz, ali, veli, konya'ya bırakıyoruz" diye kağıt imzalattıracaklarmış, karşılığında da ne yer ne para ne de başka bir şey vereceklermiş. (sonra kendi aralarında hallederlermiş bir ara, yok yaa)

    iki teyzem kendi ailevi meseleleriyle uğraştıkları için gönülsüz de olsa tamam demişler duruma ama annem oralı bile olmamış. anam kadın yer mi lan bu numaraları? önce onların evde postayı koymuş, sonra da geçenlerde -dayımların yalvarmak için geldikleri- bizim evde. siktir etmiş üçünü de evden, yerleri bölüyorlar şimdi adilane bir şekilde ahah. ulan siz misiniz elalemin bir tek akıllısı :)

    yalnız yaşayan 86 yaşındaki annelerine iki kap yemek verirken bile goygoy yapan, ama hala onların bıraktığı yerde otlayan (köyde aynı avlu içinde yaşıyor bütün dayımlar) bu adamlar hiçbir şeyi hak etmiyorlar aslında ya neyse.