daha bu sabah annemin ilk defa evde pizza yapmasıyla girdiğimiz karanlık dönem.
her şey bir tanıdığımızın anama misafirler gelecek pizza yaparım demesiyle başladı. ben bu pizzanın evde yapılabilen bir şey olduğunu bile bilmiyordum.
ulan bir uyandım annem pizza yaptım gel ye diye koşturuyor evde. ben ise annemin evde yaptığı pizza ne kadar pizza olabilir ki? diyerek kafamı yastığa geri gömdüm. bir kokular gelmeye başladı sabahın köründe mis gibi pizza kokuları... ulan dedim kokuyu iyi tutturmuş. bir de tereyağı ile yaptım falan diyor. dedim en iyi ihtimalle bu pide olmuştur. dedim ne kattın ki içine? bu sayıyor işte zeytin, mısır, sucuk, kaşar, etli kırmızı biber, yeşil biber, domates... dedim ana dalga geçecek başka birini bul sabah sabah eğlenme benle. lan mısır en son 1982'de girdi bizim eve. kaşar zaten duyuyoruz ama yani daha gören yok, bizim için yunan tanrıları ile aynı efsaneler kategorisinde. dedim zeytin olabilir bak ama yani bizim eve çekirdeği alınmış zeytin de girmez. sucuk olur bak, onu kendimiz yapıyoruz. hayır şimdi annemin pizzanın hamurunu tutturması piyangodan tam bilet tutturmak ile aynı benim kafamda. dedim anamın sabah sabah benimle dalga geçesi var herhalde. ama ya bu kokular... kokunun hatrına kalktım. dedim koklar koklar yatarım.
mutfakta gördüğüm o şey evet evet o şey tam bir kalın hamurlu pizzaydı. oha lan bu meret evde böyle kolayca yapılıyor mu? dominos pizzadan bile 100 kat güzel lan bu. hem de koca bir tepsi. ben 34 yıllık ömrü hayatımda koca bir tepsi pizza yemedim. aslında yerim bıraksalar da onu ödeyecek göt bende yok. senet yapmıyor pizzacılar. yapsalar sorun değil aslında.
aga bunun başına oturduk, pizza bize bakıyor biz pizzaya. nükleer reactor görmüş gibi bakıyoruz öyle. dedim anne bu kaç taksit? yok evladım dedi ben yaptım. hadi len ordan! ama tepsi bizim yani. olmamış mı? dedi. ablacım bu olmadıysa istanbul'da fethedilmemiştir, recep tayyip erdoğan seçilmemiştir, biz insanlık olarak ilerleme kaydetmemişizdir.
dedim koş bana kırmızı kurdele bul. kalktım ayağa ceketimi ilikledim yaptık açılışı. dedim kaç taksitse kaç taksit ben bunu yicem. yedik de... lan yok böyle bir tat. kendime cimdik atıyorum. yani bizim evde pizza pişme ihtimali imkansız bir şeyin gerçekleşme ihtimalinden bile düşük olamaz yani normalde. sofrada ufaktan bunu tartışmasını yaptık ve vardığımız karar allahu teala bu sabah bizim pizza yememizi istedi. allah ol dedi ve oldu. başka bir ihtimal yok çünkü. dedim allah'ım sana şükürler olsun artık ölebilirim. şu hayatta evde pizza yemek nasip oldu ya artık bana, huzur içinde ölebilirim.
sonra tabi her türk gibi olayın kritiğini yaptık. bana sorduydu da işte içinde şu var bu var salladıydım. keşke mantarı da söyleseydim. meğer bu mereti fırından mayalı hamur alıp gayet de güzel yapabiliyormuşuz. ulan pizza sensiz geçen günlerimi ömürden saymıyorum artık. böyle karanlık döneme can kurban...
annelerin evde pizza yaptığı karanlık dönem
-
-
canım annem. allah uzun ömürler versin sana. 70 li yılların daha başı. şöyle söyleyeyim münih olimpiyatları oynanıyor. ilkokuldayım. anneciğim okuldan döneceğimiz saatte fırına koyar bizlere sürpriz yapardı. nedense üzerinde hep peynir, yeşil biber ve haşlanmış patates olurdu, pizzanın öyle olduğunu sanırdık. hatta ekstra seçim olarak üzerine çörek otu, kekik ve karabiber serperdi (ekstra seçimi annem bulmuş bak ta o zamanlar). canım annem sen uzun yaşa inşallah.