evet var böyle bi şey. yıllarca kadınlara anne olmanın mükemmel bi durum olduğunu pompalayan kişilerin/kültürün sonucu olarak oluşmuş bi davranış. anne olmayan kadının değersiz olduğunu hissettirip doğuran kadına saçma bi kutsallık yüklerseniz böyle olur. basitçe sebep-sonuç ilişkisi.
anne olmuş kadın iticiliği
-
-
(bkz: 2 dakika da koca yazıyı okuyup eleştiren züper zeka)
edit: % 90 ına katıldığım yazı. çünkü çevremdekilerin %100 bu tip. arada bir iki tane takdirimi kazanmış çıkıyor o da kaideyi bozamıyor.
bir dönem 4 tane hamilenin arasında kaldım. iyi tecrube oldu benim için.
yeni anne olacaklara bu kadar irrite olacağım aklıma gelmezdi. daha doğmamış bebelerini övmeleri bi görseniz, mideniz bulanır yeminle.
bir de bu kadar bilgisiz, cahil olup nasıl çocuk dunyaya getiriyorlar daha iyi anladım. eğer çevresinde bir tane doğurmuş ya da doğuracak akraba varsa fena halde kıskançlık başlıyor. sonra gelsin yalanlar, gelsin çalışmalar "ay canım doğum kontrol hapı mide bulandırıyor bırakıcam galibaa", "kocişimle whatsappta konuştuk yapmaya karar verdik" whatsapp puahah. ya ablacım sen bi zahmet yapma. bak benim annem de senin gibi yaptı sıçtı bıraktı ağzıma.
şimdi bırakın gereksiz duygusallıkları ayaklar altındaki cennetleri.
çocuk dünyaya getirmenin ne kadar zor olduğunu, ne büyük dertler getirdiğini biliyorsunuz.
sonra bu yükü "bak ben seni amım yarıla yarıla doğurdum" diye, küçücük yüreklere yüklüyorsunuz sanki sorumlu onlar. doğurmasaydın amk. iyi bir gelecek vaad edemiyorsan ne diye doğuruyorsun.
biliyorum, bunların hepsini yaşadım çünkü. çocukken de genç kızken de kadın olduğumda da. hala da görüyorum.