bugün anneliğimin 5. yıldönümü.
çok güzel ve çok zor bir rol annelik. bakmayın siz insanların anneliği azimsamasına..
'seks yaptınız oldu, marifet mi' diyenlere kulak asmayın.
fiziksel yorgunluğunu, fedakarlığını bir yana bırakıyorum, belki en kolayı bunlar. asıl zorluğu, bir insanı canından çok sevmek, sevginin içinden taşması, bu insanın her şeyiyle senin sorumluluğunda olması.
her anne 'yeterince iyi bir anne miyim' diye sorar kendine. yetmediğini, yanlış yaptığını düşünüp vicdan azabı çeker zaman zaman. evladımızın ayağı taşa değse kendimizden biliriz. annelik süreğen bir hesaplaşmadır. bu kadar çok sevdiğiniz birine yetmek mümkün değildir, bilirsiniz bunu.
annelik elinden gelenin en iyisini yapmaktır. mükemmel olamamaktır. kusurlu olmaktır. işte bu yüzden insanı büyütür. olgunlaştırır. tevazuyu öğretir, büyük konuşmamayı, vermeyi, vererek mutlu olmayı. bir yandan dengeyi öğretir. kendimiz olarak, içimize kulak vererek bir yandan da başkası için var olmayı.
bütün bunları can-ı gönülden, severek ve isteyerek yapmaktır. şikayet ederken bile çok sevmektir. gönlünüzü büyütür. bir kalbiniz varken, iki kalbiniz olmasıdır annelik.
çok güzeldir, çok güzel.