müslümanken en sert elestirdigim insan tipiydi. muslumanlar kötüyse, bu islam'ın suçu değildir vs, klasik lafları ederdim ben de.
geldiğimiz noktada, çevremde müslüman diye geçinenlerin yaptiklarindan o kadar tiksindim ki, ben de o kervana katıldım. dönüşümüm bir anda olmadı, bir yılı buldu artık müslüman olmadığımı, dine dair birçok şeyi kabullenmedigimi kendime itiraf etmem. çevreme söylemem ise çok çok daha uzun sürdü. ateist değilim, ama müslüman da değilim. ve bu aralar fark ediyorum ki, eskiden daha huzurluydum ve bazen o sonsuz teslimiyetle, her şeyi kabullendigim günleri özlüyorum. bu da gecenin itirafı olsun.
p.s: şimdiki dini inancım için,
(bkz: benim kalbim temiz) *
akp yüzünden ateist olan tip
-
-
buyrun benim
kısaca süreci anlatayım
din olayına ilk gençlik yıllarında merak sarmış araştırdıkça saçmalıkları farketmemle benim kalbim temiz tipi müslümanlığa geçiş yapmıştım
aklımın almadığı saçma bulduğum bir şeyi ne kabul ettim ne de savundum . ancak tanrı fikri , ilahi adalet kavramı insanı rahatlatıyor bu yüzden inkâr da etmedim
neyse akp iktidariyla korktuğum oldu . kendi mahallesi'nde sessiz sakin takılan dinci güruh gücü eline geçirince içindeki pisliği dışarı saçmaya başladı
ben ilk andan itibaren gerçek islam bu değil bunlar islami temsil etmiyor diyemedim çünkü gerçek islam tam olarak bu ve az bile yapıyorlar . neyse bu din bir köşede dururken çok da zararlı değildi ancak gücü eline geçirince yaşam tarzımi ülkemi tehdit eder hale geldi . dolayısıyla yillarca halinin altına süpürdügüm bazı gerçeklerim baskın hale geldi ve din düşmanı bir insan oldum