bir yönüyle katıldığım önermedir. lümpen proleterya, işsizler ve varoşlarda ki tutunamayanların küçük burjuvaziden intikamıdır. sınıfsal bir yaklaşım getirmiyorum ancak burada.
demirel, ecevit, özal, çiller, erbakan okumuş, dil bilen beyaz yakalı siyasetçilerdi.
sonra varoşlardan bir siyasetçi çıktı. yer sofrasından saraylara giden hayatında lanlı, lunlu konuşmalarıyla, mahalle delikanlısı tavırlarıyla ilk kez onlardan biri yükseliyordu.
o varoşların umuduydu. biri yırtmıştı, onlarda yırtabilirlerdi. okumak, dil bilmek gerekmiyordu, ceplerinde ak parti üyelik kartı onlar için umut treninin biletleri olmuştu.
işsizlik, göçler, yoksulluk artarken genişleyen varoşların sınıf atlama arzuları da artıyordu. kendilerinden biri gibi gördükleri türbanlı bacıların suv araçlarda fink atması bu umudu tetikliyordu örneğin.
ağzı iki laf edemeyenler milletvekili oluyor, ihalelerde boy gösteriyordu.
milyonlarca ak parti üyelik kartı ile birlikte umut trenine bindiler. toplama kampı trenine binen yahudilerin özgürlüğe gittiklerini sanmaları gibi geçici bir umuttu onlarınki.
bir gün bindikleri treninin umut treni değil toplama kampı treni olduğunu fark ettiklerinde her şey için çok geç kalmış olacaklarını öngöremeyen bu kitle şimdi bayrak sallayarak, umutla neşeyle yollarına devam ediyorlar. şarkıları bile var. beraber yürüdük biz bu yollarda.
okumuşlar, eli kalem tutanlar cezaevlerinde iken onlar isterik kahkahalar atarak varoşlardaki çılgın kamikaze yoculuklarına devam ediyorlar. okumak düşünmek kötüdür bak sonunuz cezaevi olur.
özetle işçi sınıfının değil ama varoşların intikamıdır ak parti.