seçim günü annemi aradım. sesi bir garip geliyordu. oğlum dedi, ben bu sefer "onlara" verdim oyumu dedi. bak adlarını ağzına almadı. bir söz verdiler, aklıma girdiler. olur da yaparlarsa vicdanım rahat etsin diye oy verdim dedi.
verdikleri söz de ne biliyor musunuz? abime iş bulacaklarmış. hikayeye biraz daha geriden başlayayım.
babam 8 yıldır kalp ve böbrek hastasıydı. 1 ameliyat, 2 anjiyo ve toplamda 5 ağır kriz geçirdi. bu süreçte battı, iflas etti. çalışamadığı için 2-3 sene bağ-kur primlerini ben ödedim.
geçen yıl gene kriz geçirince malulen emekli olmak için uğraşmaya başladı. yüzde 55 iş göremez raporu verdikleri halde sgk emekli etmedi. yüzde 60 olması gerekiyormuş. akp ilçe binasına gidip üye olsa emekli edileceğini bildiği halde gurur yapıp gitmedi. 6 ay önce benim düğünümün ertesi günü kriz geçirdi, kaybettik.
kız kardeşim üniversite okuyor. normalde babası vefat etmiş kişilere kyk yurtlarında öncelik verilme zorunluluğu vardı ama bunu kaldırmış elbette akp. şurada anlattım durumu (bkz: 2015 kyk yerleştirme rezaletleri)
annem şu an memlekette tek başına yaşıyor. eline geçen para aylık 440 lira. ölüm aylığında devlet 3 te 1'ini kesiyormuş maaşın.
ağabeyim de memlekete 3 saat uzaklıkta bir ilde asker. senelerce terör bölgelerinde çalıştı. artık yıprandı, biraz da annemi de yalnız bırakmamak için memlekette iş bulup dönmek istiyor.
işte tam bu esnada devreye iki çakal tanıdık giriyor. seçime bir gün kala annemi "oğluna iş bulacağız" vaadiyle kandırıyorlar. bu zamana kadar bizim ailemizden akp'ye bir oy bile çıkmadı ama annemin çaresizliğini kullanarak attırmışlar bu sefer. bakın abime gitmiyorlar "sana iş buluruz" diye. alacakları cevabı biliyorlar çünkü. anneme gidiyorlar.
ah be anne dedim. seni bu hallere düşüren zaten onlar. babamın ölümüne sebep olan, kız kardeşimi sokakta bırakan, oğlunu işsiz bırakıp orduya katılmak zorunda bırakan onlar. hiç mi düşünmedin bunları?
diyemedim tabi. bir de bunları düşünüp iyice vicdan azabı duysun istemedim.
akp'nin neden kazandığını çok ama çok iyi anlıyorum ben. insanları gün be gün yoksulluğa, çaresizliğe iten politikalar güderek semirdiğinizi, sonra da devletin kasasından üç kuruş yardım yaparak size minnet duymalarını, borçlu hissetmelerini sağladığınızı... hepsini biliyoruz. bunları yapmıyoruz diyebiliyor musun? inkar edebiliyor musun?
haysiyetsiz, şerefsizler.