milan kalbimde bir yaradır...
80 kuşağına mensup her çocuk gibi dünyayı ve haliyle futbolu algılamaya başladığımda karşımda milan vardı. herkesin çocukluk kahramanları vardır ya süpermen gibi, ninja kaplumbağalar gibi, benimkisi milandı. asla yenilmez, ulaşılamaz bir devdi. dönemin türkiyesinde tek kanal olduğu için şimdiki gibi internete bağlanıp antrenmanları bile izlemek gibi bir lüksümüz yoktu. milan'ı ancak trt'nin dandik hiyerarşisinde bir bürokrat uygun görürse hafta sonu lig maçı özetinde ya da şampiyon klüpler kupası finalinde görebilirdiniz. galatasaray'ın şampiyon klüplerde yarı final oynayıp hagi'li steua bükreş'ten 4 yediği yıl diğer yarı final maçında real madrid'i 5'leyip finalde de steua'yı 4'leyerek şampiyon olan efsane kadrolu milan'dan başkası değildi.
yıllar geçtikçe efsaneler dağıldı ama milan yine birkaç yılda bir avrupa'nın en büyüğü olmayı başarıyordu. artık büyüyüp ilgim farklı şeylere yönelse de milan'ın başarısı beni hep çocukluğuma götürür, mutlu ederdi. ne zaman ki finansal nedenlerle 2013'te takım dağıtıldı işte o zaman efsane de sona erdi. eskiden kadrolarını ezbere bildiğim takım, tek oyuncusunu tanımadığım bir takıma dönüştü. günümüz futbol endüstrisinde artık eskiye dönüş imkansız gibi görünüyor. bir daha böyle efsane takımları göreceğimizi sanmıyorum. o dönem barcelonayla kapandı. şimdi city ve psg gibi über zengin ama hikayesi olmayan, içi boş takımların dönemi. ve biz artık çocuk değiliz maalesef