1908-1914 yılları arasında istanbul'da eğitim almış kürt gençlerinin/münevverlerinin çıkardığı bir dergi var: roji kurd
o dönem van gölünün üstüne ermeniler batı ermenistan, kürtler de serhat kürdistanı diyorlardı. iki grup da imparatorluğun çözüldüğünün farkındaydı ve van gölünün üzerindeki bölgeyi nasıl paylaşabileceklerini düşünüyorlardı. anlaşamıyorlardı. ittihat ve terakki iki grup arasında gerginliğin farkındaydı. roji kurd dergisinde çıkan yazılar doğuda ermenilerin kürtlerden kültürel anlamda ne kadar önde olduklarını anlatıyordu sürekli. ve imparatorluktaki tam bir çözlüme anında ermenilerin kürtleri yok edebileceği korkusu vardı hepsinde.
balkan savaşları sonucu ittihat ve terakkiyi "batı gitti, doğu da gidecek" korkusu sardı. ve bir gün ermeniler ile kürtler arasında bir tercih yapmaları gerekeceğinin farkında idiler. birinci dünya savaşı başladıktan sonra zaten doğuda ruslarla savaşan ittihatçılar, ermeniler ruslara akın akın asker olmaya başlayınca almanların da etkisi ile tercihlerini kürtlerden yana kullandılar. ermenileri harcadılar.
yani bugünkü kürt hareketinin agresifliğinin ne darbelerle ne de kemalizmle alakası var. en az 100 yıldır süregiden bir uluslaşma hareketi içindeler. ve selahattin demirtaş başta olmak üzere demokratik hakların verilmesi halinde durulacağız diyenlerin tümü insanları keriz yerine koymaktan başka bir şey yapmıyorlar. demokratik hak falan değil talep edilen, demokratik özerklik de taleplerini karşılamıyor. ortada enseden ayak paramağına kadar bir uluslaşma meselesi var. ve bu meselenin çözümü imkansız. ağrı'da türk köyleri de var. kimse ağrıyı apocu harekete vermeyecek. (bkz: #53842334)