5 yaşındaki kızından kira alan anne

  • bütçe yönetimini öğrenmesi, tutumlu olması açısından güzel ancak..! bu durum bu kadar küçük yaşta eve ve aileye aidiyet duygusunu zedeleyebilir. kızım dört yaşındayken, bana çok kırılıp üzülünce, beslenme çantasına suluğunu, oyuncak ayısını ve akşamları yatarken okuduğum masal kitabını koyup, evden ayrılmaya kalkmıştı. ona nereye gideceğini sorduğumda da çimenlerde yatıp, çöpe atılan yemekleri yiyeceğini söylemişti. hatta sonra geri dönüp bir elma aldı. bu durumda aklıma gelen ilk şey, kızımın evimizi " benim " evim olarak görmesi olmuştu. orası sadece benim evimdi. demek ki ona ortak kullanım alanlarıyla ilgili karışıyor, evi benimsemesine engel oluyordum. daha sonra bu tutumu değiştirip, kazandığımız herşeyin bizim olduğu inancını aşıladım ona. ama bunun okullarını bitirip, güzel bir işe yerleşinceye kadar olduğunu, üniversiteyi bitirdikten sonra en fazla altı ay yardımcı olacağımı da belirttim. şimdi 12 yaşında. ondan kira aldığımı düşünemiyorum. bana kızdığında" eytere beahh, paramla kalıyorum " deme lüksü var. daha ileri gidip, " başka bir evde " yaşamaya karar vermesi var, var da var. ama bu ev hepimizin, hepimiz eşit şartlarda aynı haklara sahibiz ve bütçe planlamasını da sadece verdiğim haftalıklardan özel ihtiyaçlarını karşılamasını sağlayarak yapıyorum.