bir abimiz vardı, 30 yaşındaydı hayal kuruyordu. geçen yıl kızının birinci yaş gününü kutlayamamıştı. iyi bir iş çıkmış, yeni aldığı evin kredi taksidini ödemek için tırı ile yollara düşmüştü. geçenlerde "bu sene geçen yılın acısı çıkacak, dünyayı önüme serseler 1 mayısta yola çıkmam." demişti. hepimizi "sıpa"sının doğum gününe çağırmıştı. "kesin geliyorsunuz ha, izi mizin alın memlekete gelip sıpamın doğum gününe katılın." dedi. biz de "daha iki buçuk ay var kim öle kim kala hasan abi." dedik.
ve hasan abi geçen hafta öldü, gizli buzlanma yüzünden tırı devrilmiş. önceki akşam 7'si okutuldu. kızının bir yaş gününü kutlayamadan göçüp gitti bu dünyadan.
demem o ki bazen bazı şeyleri gerçekleştirmeye - kaç yaşında olursan ol - ömür yetmiyor. en iyisi bırakın, yadırgamayın da insanların bu fani dünyadan giderken götürdükleri şey - en azından - hayalleri olsun.