3. patlama sonrası ankaralı psikolojisi

  • soyle ozetleyeyim:

    cumartesi gunu ankara arena'ya gittim ted-gs maci icin. stad onunde arkadaslarimla bulustugumda sunu dedim, "surekli tedirginim. her cantadan, hatta her aractan tirsiyorum. kirmizi isikta onumde duran aractaki en ufak hareketlenmeden dahi korkuyorum".

    bunlar daha 3. patlama yasanmadan gercklesti. her ankaralinin gelip gectigi, sehrin en ama en merkezi noktasindaki patlama yasanmadan once.

    ıs yerim akp binasina yakin. size yemin ediyorum dun aksam yatmadan once aklimda alternatif rota belirlemek vardi. bugunden itibaren akp binasi tarafindan degil, daha fazla trafik olmasina ragmen armada tarafindan cikacagim.

    sehir merkezlerinden olabildigince uzak duruyordum. bu saatten sonra da cok mecbur kalmadigim surece kimse beni kalabalik yerlere gonderemez. "ama terorun amaci bu" demeyin. umrumda degil. terorun amaci buysa amaclarina ulastilar. tebrik ederim. "ama"cilara da bir sozum var, terorun amacina ulasip ulasmamasi benim ya da sevdiklerimin hayatindan daha kiymetli degil. sozumona "istikrar" icin bok yoluna olmeyi goze alacak degilim.